نقد دلايل مستشرقان در ادعاي اغلاط نحوي قرآن

قرآن پژوهان اروپايي در طول تاريخ استشراقي خودشان، سعي نموده‌اند از راه‌هاي مختلفي، كتاب آسماني مسلمانان را مخدوش جلوه بدهند. ايراد شبهه در زمينه تاريخ قرآن كريم، محتوا، زبان قرآن كريم و نيز خدشه در‌باره ريشه‌ها و مباني قرآن كريم، از جمله آن‌ها است. همين گونه، ادعاي وجود خطاهاي نحوي هم، يكي ديگر از شبهات مطرح توسط آن‌ها به شمار مي‌آيد. آنان در واقع، با ايجاد شبهه در وحيانيت قرآن، نبوت پيامبر، صيانت قرآن و بالاخره با نفي اعجاز قرآن، مي‌خواهند هيمنه و برتري شكلي و محتوايي قرآن نسبت به كتاب‌هاي آسماني تورات و انجيل را به گمان خود از بين ببرند. ادعاي وجود خطاهاي نحوي در قرآن كريم، يكي از آن نمونه‌هاست كه از طرف قرآن پژوهان مسلمان با پاسخ‌هاي دقيق، عالمانه و عميق مواجه شده است؛ چرا كه خود آنان در كتاب‌هاي تفسري خود، به موارد مذكور به عنوان «شبهه» اشاره نموده و پاسخ داده‌اند. نوشتار حاضر، با شيوه توصيفي و تحليلي تلاش نموده است با پاسخ‌هاي قاطع و مستدل، واهي بودن ادعاهاي آنان را آشكار مي‌نمايد.