عنوان مقاله :
تأثير تمرين استقامتي و رژيم غذايي پرچرب بر مسير PGC1a/FNDC5/Irisin در موش‌هاي نر C57BL/6
پديد آورندگان :
كاظمي نسب ، فاطمه دانشگاه اصفهان , مرندي ، محمد دانشگاه اصفهان , قائدي ، كامران دانشگاه اصفهان , اسفرجاني ، فهيمه دانشگاه اصفهان , نصراصفهاني ، محمد حسين پژوهشگاه رويان
كليدواژه :
رژيم غذايي پرچرب , تمرين استقامتي , ژنPGC-1a , ژنFNDC5 , ايريزين
چكيده فارسي :
هدف مطالعه حاضر، بررسي تأثير تمرين استقامتي و رژيم غذايي پرچرب بر مسير PGC1a/FNDC5/Irisin در بافت عضله دوقلو و بافت چربي احشايي در موش‌هاي نر C57BL/6 بود. موش‌ها به‌طور تصادفي به چهار گروه تقسيم شدند: رژيم غذايي پرچرب تمرين (HF-E)، رژيم غذايي پرچرب بي‌تحرك (HF-S)، رژيم غذايي كم‌چربتمرين (LF-E) و رژيم غذايي كم‌چرب بي‌تحرك (LF-S). موش‌هاي گروه تمريني به‌مدت هشت هفته و پنج روز در هفته با سرعت متوسط 19 متر بر دقيقه و به‌مدت 45 دقيقه، تحت‌تمرين روي تردميل قرار گرفتند. 24 ساعت پس از آخرين جلسه تمريني، موش‌ها قرباني شدند و براي اندازه‌گيري ايريزين پلاسما، خون‌گيري از موش‌ها انجام شد. بافت عضله دوقلو و چربي احشايي جدا شد و براي اندازه‌گيري بيان mRNAPGC-1a و mRNAFNDC5 در نيتروژن مايع فريز شد. از آزمون آناليز واريانس دوطرفه در سطح معناداري P 0/05 استفاده شد. نتايج نشان داد كه سطوح FNDC5 عضلاني در موش هاي تغذيه‌شده با رژيم غذايي پرچرب بيشتر از موش‌هاي تغذيه‌شده با رژيم غذايي كم چرب بودند (P = 0.001). به‌طور قابل‌توجهي، بيانFNDC5 عضلاني همسبتگي مثبت با چربي بدن موش‌هاي C57BL/6 داشت (P = 0.001, r = 0.8). همچنين، نتايج نشان مي‌دهد كه تمرين بدني و رژيم غذايي بر ميزان ايريزين پلاسما تأثيري نداشتند (P 0/05). نتايج مطالعه حاضر نشان مي‌دهد كه رژيم غذايي پرچرب موجب افزايش بيان FNDC5 در بافت عضله دوقلو مي‌شود. همچنين، احتمالاَ ارتباطي متقابل بين بيانFNDC5 عضلاني و توده چربي بدن وجود داردكه انجام مطالعاتي در آينده براي بررسي مكانيسم‌هاي سلولي و مولكولي آن لازم به‌نظر مي‌رسد.
عنوان نشريه :
فيزيولوژي ورزشي
