بهينه سازي بازشوهاي ساختماني بر اساس عملكرد خيرگي در ساختمان هاي آموزشي اقليم گرم و خشك ايران (مطالعه موردي: ساختمان هاي دانشگاهي شهر يزد)

خيرگي يك مسأله رايج در ساختمان هاي مدرن داراي نماهاي وسيع شيشه اي است كه نه تنها تأثيرات منفي بر روي آسايش ساكنان دارد، بلكه مي تواند عملكرد افراد را نيز مختل كند. در محيط هاي آموزشي، به دليل ميزان بالاي فعاليت هاي بصري كه در اكثر موارد در طول روز انجام مي شود، توجه به مسأله خيرگي اهميت بالايي دارد. هدف اين پژوهش ارائه الگوهاي مناسب جهت بهينه سازي بازشوها از لحاظ خيرگي در ساختمان هاي آموزشي اقليم گرم وخشك ايران است. به منظور انجام پژوهش بعد از تعيين مدل، پارامترهاي راديانس، اطلاعات آب وهوايي و اعتبار سنجي نرم افزار، زمان هاي بحراني خيرگي در يك نقطه مشخص تعيين شد. در ادامه اولويت تأثير هر كدام از پارامترها با ثابت نگه داشتن ساير پارامترها تعيين شد. سپس با استفاده از شبيه سازي، تركيب پارامترهاي متفاوت كالبدي پنجره در درصدها و ابعاد مختلف مورد توجه قرار گرفت. شاخصه هاي كالبدي مورد استفاده در اين پژوهش شامل نسبت پنجره به ديوار، طول سايه بان، موقعيت ناظر، ميزان عبور بصري پنجره و درصد شيشه هاي رنگي بود. در مجموع 4800 حالت متفاوت تركيب پارامترها به دست آمد. نتايج نشان مي دهد تنها در حالت نسبت پنجره به ديوار 30 درصد با تغييرات ساير فاكتورها، بازه مطلوب خيرگي تأمين مي شود. بنابراين تغيير در مؤلفه هاي كالبدي پنجره به تنهايي، عملكرد مناسبي در جلوگيري از خيرگي در فضا ندارد. يكي از راهكارهاي مناسب در اين زمينه، استفاده از قفسه هاي نوري است. با حذف مؤلفه شيشه هاي رنگي و افزودن دو متغير طول قفسه و فاصله آن تا لبه بالايي پنجره، 6000 حالت متفاوت تركيب به دست آمد. استفاده از اين روش در نسبت هاي پنجره به ديوار كمتر از 60 درصد، موجب كاهش ميزان خيرگي به صورت نامحسوس مي شود.