تحليل عددي جريان در تلاقي كانال هاي روباز با تاثير شيب جانبي كانال اصلي

تقاطع كانال ها در شبكه هاي انتقال آب اهميت ويژه اي دارند. به همين علت مطالعه ويژگي هاي جريان در اين محل ها مورد توجه محققين قرار دارد. شبيه سازي عددي مسايل مهندسي اين امكان را مي دهد كه با كمترين هزينه و پرهيز از مشكلات روش هاي آزمايشگاهي به پاسخ مورد نظر دست يافت. لذا هدف از اين تحقيق ارائه يك مدل تحليلي براي هيدروليك جريان در تلاقي كانال هاي روباز بر اساس معادلات پيوستگي، انرژي و مومنتوم و تعدادي فرضيات ساده كننده و مقايسه با نتايج آزمايشگاهي به منظور صحت سنجي مدل تحليلي مي باشد. آزمايشات در دو شيب جانبي 90 و 45 درجه ي كانال اصلي انجام گرفت. متغيرهاي مورد بررسي شامل نسبت اعماق در محل تلاقي مي باشد. نتايج تحقيق نشان داد كه افزايش عدد فرود و افزايش نسبت دبي ورودي سبب افزايش تلاطم شده كه نتيجه آن كاهش دقت نتايج مدل تحليلي بود. همچنين افزايش زاويه شيب جانبي كانال اصلي با راستاي افق سبب افزايش سطح مقطع كانال اصلي و كاهش سرعت شده كه نتيجه آن ميزان تلاطم كمتر جريان و دقت بيشتر مدل تحليلي بود. در مدل تحليلي بيشترين خطا مربوط به زاويه 90 درجه، نسبت دبي هاي بالا و عمق جريان در كانال ورودي اصلي بود كه در حدود 15% گزارش شد و كمترين ميزان خطا مربوط به زاويه 45 درجه، نسبت دبي پايين و عمق جريان در كانال خروجي اصلي بود كه در حدود 5% گزارش شد.