بررسي فرآيندهاي شناختي بهبوديافتگان و خانواده‌هاي ايشان (مطالعه موردي در كنگره 60)

تحقيق حاضر درصدد شناسايي فرآيندهاي شناختي بهبوديافتگان و خانواده‌هاي آنها است و با روش نظريه پردازي داده بنياد صورت گرفته است. شركت‌كنندگان بر اساس نمونه‌گيري مبتني بر هدف انتخاب شده‌اند و نمونه‌گيري تا رسيدن به اشباع داده‌ها ادامه يافته است. بدين ترتيب 18 نفر از بهبوديافتگان و 20 نفر از خانواده‌هاي ايشان در اين پژوهش شركت كردند. داده‌ها، حاصل مشاهده، مصاحبه نيمه ساختار يافته و مطالعه ي مستندات موجود است و جهت تحليل آنها نيز از شيوه كدگذاري strauss و corbin استفاده گرديد. شركت‌كنندگان در اين گروه بر اين باور بودند كه اعتياد قابل درمان است. هر كس مسئول رفتار خودش است و آنها قادر نيستند ديگران را تغيير دهند. آنها همچنين مصرف‌كننده را مسئول اعتياد و درمان آن مي‌دانستند، بر حال تمركز داشتند و رفتارهاي منفي مصرف‌كننده و نيز عودهاي پيشين او را نشات گرفته از نياز او به مواد مي‌دانستند. علاوه بر اين اين گروه بر اين باور بودند كه چنانچه مصرف كننده با متد كنگره 60، استفاده از دارو در بازه زماني 11 ماه درمان شود، وسوسه نخواهد شد. بر اين اساس از نظر آنها ارتباط با دوستان مصرف كننده پس از سپري شدن دوره درمان، اخلالي در روند درمان ايجاد نمي كند.