بررسي رابطه ميان عوامل شخصيتي و يادگيري دانشجويان حسابداري

هدف اين پژوهش بررسي رابطه ميان عوامل شخصيتي شامل توانايي برقراري ارتباط و تحمل ابهام، و يادگيري دانشجويان حسابداري كشور است. مطالعه پيش‌رو از نوع پيمايشي كاربردي است. بررسي موضوع به‌ وسيله پرسشنامه و نمونه‌گيري از 132 نفر از دانشجويان حسابداري در مقطع‌هاي مختلف تحصيلي و طي سال 1396 صورت گرفته و براي تحليل يافته‌هاي حاصل از آزمون دو فرضيه اصلي و چهار فرضيه فرعي پژوهشي، از روش الگوسازي معادلات ساختاري و نرم‌افزار اسمارت‌ پي‌ال‌اس، استفاده شده است. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد كه بين عامل شخصيتي توانايي برقراري ارتباط و چهار زيرمجموعه آن شامل برقراري ارتباط شفاهي، برقراري ارتباط به‌وسيله مصاحبه، برقراري ارتباط به‌ وسيله مكالمه و برقراري ارتباط به‌ وسيله ارائه و يادگيري، رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد كه بيشترين ميزان مربوط به برقراري ارتباط به‌وسيله ارائه و كمترين ميزان، مربوط به برقراري ارتباط شفاهي است. همچنين، بين عامل شخصيتي ميزان تحمل ابهام و يادگيري نيز رابطه مستقيم و معناداري وجود دارد.