تأثير وفاداري سازماني و جاافتادگي سازماني بر عملكرد انطباقي: نقش تعديل گر وظيفه شناسي

پژوهش حاضر، با هدف تعيين نقش تعديل‌كنندگي وظيفه‌شناسي در تأثير وفاداري سازماني و جاافتادگي سازماني بر عملكرد انطباقي، در يكي از سازمان‌هاي بزرگ صنعتي استان اصفهان انجام گرفت. پژوهش از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل كليه كاركنان شركت مذكور بوده است كه از ميان آنها تعداد 215 نفر به‌روش دردسترس به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. در اين پژوهش، پرسشنامه‌هاي وفاداري سازماني كومار و شكهار ( 2012)، جاافتادگي سازماني ميچل و همكاران (2001)، بعد وظيفه‌شناسي از پرسشنامه پنج عامل بزرگ شخصيتي مك كرا و كاستا (1992) و عملكرد انطباقي چربنير ويرين و روسل (2012) مورد استفاده قرار گرفتند. داده‌هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون سلسله‌مراتبي و گام‌به‌گام تحليل شد. يافته‌ها نشان داد كه وفاداري سازماني، جاافتادگي سازماني و وظيفه‌شناسي بر عملكرد انطباقي تأثير مثبت و معني‌دار دارد (P 0/01). علاوه‌براين، نتايج تحليل رگرسيون سلسله‌مراتبي نشان داد كه وظيفه‌شناسي، تأثير وفاداري سازماني بر عملكرد انطباقي و تأثير جاافتادگي سازماني بر عملكرد انطباقي را تعديل مي‌كند (P 0/01). همچنين، نتايج تحليل رگرسيون گام‌به‌گام نشان داد كه كه از ميان متغيرهاي وفاداري سازماني، جاافتادگي سازماني و وظيفه‌شناسي، فقط طي يك گام ، وظيفه‌شناسي، پيش بيني كننده معني‌دار عملكرد انطباقي بوده است (P 0/01). براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر مي‌توان چنين نتيجه‌گيري كرد كه وفاداري سازماني و جاافتادگي سازماني به‌عنوان متغير‌هاي نگرشي و وظيفه‌شناسي به‌عنوان ويژگي مهم شخصيتي بر عملكرد انطباقي تأثير مثبت دارند و تأثير وظيفه‌شناسي در مقايسه با متغيرهاي نگرشي، مهم‌تر است.