بررسي تأثير توانمندسازي كاركنان بر توسعه سازماني با تأكيد بر حمايت سازماني ادراك شده

هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير توانمندسازي كاركنان بر توسعه سازماني با نقش ميانجي‌گري حمايت سازماني ادراك‌شده در دانشگاه شيراز بود. روش تحقيق توصيفي ـ همبستگي و مبتني بر مدل‌سازي معادلات ساختاري بود. جامعه آماري همه كارمندان زن و مرد (1044 نفر) دانشگاه شيراز و روش نمونه‌گيري، تصادفي ساده بود. به منظور انجام‌دادن پژوهش، از بين كارمندان دانشگاه يادشده، نمونه‌اي به حجم 122 نفر انتخاب شد. ابزار پژوهش مقياس‌هاي توانمندسازي كاركنان، حمايت سازماني ادراك‌شده و توسعه سازماني بود، كه پس از محاسبه روايي و پايايي آن، بين نمونه توزيع و گرد‌آوري شد. داده‌ها با نرم‌افزارهاي SPSS و Lisrel، و با روش‌هاي آماري ضريب همبستگي پيرسون و تحليل مسير تحليل شد. يافته‌ها نشان داد بين توانمندسازي كاركنان، حمايت سازماني ادراك‌شده و توسعه سازماني رابطه معناداري وجود دارد. توانمندسازي كاركنان به‌طور مستقيم بر توسعه سازماني تأثير معناداري دارد. توانمندسازي كاركنان به‌طور مستقيم بر حمايت سازماني ادراك‌شده تأثير معناداري دارد. حمايت سازماني ادراك‌شده تأثير مثبت و معناداري بر توسعه سازماني دارد. همچنين، توانمندسازي كاركنان با ميانجي حمايت سازماني ادراك‌شده، بر توسعه سازماني به‌طور غيرمستقيم تأثيري معنادار مي‌گذارد. در نهايت، توانمندسازي كاركنان مي‌تواند به‌طور مستقيم توسعه سازماني را تحت تأثير قرار دهد. همچنين، توانمندسازي كاركنان مي‌تواند به‌طور مستقيم حمايت سازماني ادراك‌شده را تحت تأثير قرار دهد. با توجه به اين دو نتيجه، توانمندسازي كاركنان به‌طور غيرمستقيم و با واسطه حمايت سازماني ادراك‌شده مي‌تواند توسعه سازماني را تحت تأثير قرار دهد.