تحليل چالش‌ها و راهبردهاي بهبود امنيت غذايي در خانوارهاي روستايي ايران با تحليل سلسله مراتبي

دسترسي به غذاي كافي و مطلوب و سلامت تغذيه‌اي همواره از محورهاي اصلي توسعه به شمار مي‏رود. در دهه هاي اخير، با برجسته شدن مفهوم توسعه انساني، مسئله تغذيه ابعاد تازه اي به خود گرفته است. با گسترش روزافزون جمعيت و نياز بيشتر جوامع انساني براي تامين غذا، متخصصان و دانشمندان به ارائه راهكارهاي متفاوت براي حل اين مشكل پرداخته اند. در اين راستا، پژوهش حاضر از فرآيند سلسله مراتبي براي اولويت بندي گزيدارها و معيارهاي بهبود امنيت غذايي در ميان خانوارهاي روستايي ايران بهره گرفت. بدين منظور، نخست، با توجه به معيارها و نيز گزيدارهاي شناسايي شده، داده هاي مورد نياز از طريق بيست پرسشنامه از سوي نمونه اي برگزيده از اعضاي هيئت علمي صاحب‌نظر در مسائل معيشت و امنيت غذايي بر مبناي مقايسه هاي زوجي گردآوري و تحليل شد. نتايج حاكي از آن بود كه ضعف نظام حمايت از بخش كشاورزي مهم‏ترين چالش امنيت غذايي در ميان جوامع روستايي است و پس از آن، چالش‌هاي افزايش قيمت مواد غذايي، تغييرات اقليمي و زيست محيطي، توسعه نيافتگي جوامع روستايي، و... قرار دارند. همچنين، بر پايه نتايج گزينه‌ها يا راهبردهاي امنيت غذايي بر اساس همه معيارها، از ميان گزينه هاي مطرح شده، «متنوع سازي معيشت» بالاترين رتبه را به خود اختصاص داد و مهم‏ترين راهبرد بهبود امنيت غذايي در جوامع روستايي كشور شناخته شد.