بررسي تأثيرمدل معنايي-نمادي بر افزايش قدرت تجسم و هوش شناختي دانشجويان معماري

هدف: بسياري از شكست‌هاي يادگيري به علت نداشتن توانايي‌هاي هوشي، خلاقيت و قدرت تجسم در يادگيرندگان است. آموزش معنايي نمادي يكي از راهبردهاي شناختي است كه مي‌تواند بر توانايي‌هاي شناختي تأثير داشته باشد. هدف از اين پژوهش،بررسي ميزان تأثير آموزش معنايي نمادي بر قدرت تجسمي و هوش شناختي دانشجويان بود. روش: اين پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل كليه دانشجويان دانشگاه آزاد همدان بود. دانشجوياني كه در دروس ترسيمي نمرات كمي داشتند به‌طور تصادفي به دو گروه آزمايشي و كنترل (هر گروه 15 نفر ) تقسيم شدند. گروه آزمايشي به‌مدت 8 جلسه مورد آموزش معنايي-نمادي قرار گرفت. ابزارهاي اصلي جهت جمع‌آوري اطلاعات در اين پژوهش شامل پرسشنامه‌هاي قدرت تجسم و خلاقيت عابدي بود. يافته‌ها: جهت تحليل داده‌ها از آزمون كلموگراف اسميرونف و آزمون لون براي محاسبه پيش‌فرض‌ها و از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره و دو متغيره MANCOVA استفاده شد، نتايج نشان داد كه آموزش مدل معنايي-نمادي بر قدرت تجسم دانشجويان مؤثر بوده است ولي بر هوش شناختي دانشجويان تأثيري نداشته است. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه آموزش مدل معنايي-نمادي در افزايش قدرت تجسم دانشجويان معماري تأثير دارد و در نتيجه به ارتقاي سطح كيفي دانشجويان معماري در قدرت ترسيم و طراحي كمك مي‌كند. ولي بر ميزان هوش دانشجويان مؤثر نبوده است.