جستاري در پديدارشناسي همدلانه آنهماري شيمل برپايه آراي فردريش هايلر

The Study of Empathetic Phenomenology of Anne Marie Schimmel based on Friedrich Heiler’s Opinions

از پديدارشناسي در پژوهش هاي مرتبط با امور قدسي (اعم از دين و عرفان) استفاده شده است. به تبع پديدارشناسي فلسفي، مهم ترين ويژگي هاي پديدارشناسي دين، توصيف در برابر تحليل، شهود ذات، تعليق و همدلي است. بعد «همدلي» در پديدارشناسي دين و عرفان، كاربردي بيش از پديدارشناسي فلسفي دارد. پديدارشناسي همدلي، توصيف پديدارشناسانه موضوع، از نگاه شخص باورمند است. فردريش هايلر در پديدارشناسي ديني عرفاني خود، با كنارگذاشتن پيش فرض ها، به عمق «تجربه ديني» نفوذ و در رويارويي مستقيم، بي واسطه و همدلانه، آن را توصيف مي كند. آنه ماري شيمل با تاثير از دين پژوهي فردريش هايلر و با تاكيد بر مولفه همدلي پديدارشناسي، خود را از پيش فرض هاي انحصارگرايانه رهانيده است تا عرفان و اسلام را دقيق تر درك كند. اين تاثيرپذيري بيشتر بر الاهيات و عرفان تطبيقي، سير از ظاهر به باطن دين، وحدت اديان، نيايش و تاكيد بر نمودهاي بي واسطه و زنده استوار است. در پژوهش هاي آنه ماري شيمل، به سبب بروز و ظهور آشكارتر پديدارها در آداب و رسوم اجتماعي عامه مسلمانان و پيروان تصوف، بر مولفه عاطفه و همدلي بسيار تاكيد شده كه همين امر گاه پژوهش هاي او را غيرمستند كرده است. ازسوي ديگر، گاه پژوهش هاي شيمل به سبب بعد توصيفي پديدارها و بي بهره بودن از مباني عليتي و تحليلي و همچنين اتكاي آن بر دريافت هاي عاطفي شخصي پژوهنده، نمي تواند جهان شمول، اقناع كننده و داراي تبيين علمي باشد.