بررسي اثر نيكل و آهن بر اسيديته خاك و برخي از پارامترهاي رشد گياه مرتعي Stipa capensis (مطالعه موردي: منطقه نفت خيز گچساران)

زمينه و هدف: انتخاب گونه هاي مقاوم وبومي كه قابليت تطابق با شرايط محيطي در محل آلوده را دارند، يك عامل كليدي در موفقيت زيست پالايي گياهي است. هدف از اين تحقيق بررسي اثر غلظت هاي مختلف نيكل و آهن بر درصد سبز شدن و ارتفاع گياه مرتعي Stipa capensis در شرايط كنترل شده آزمايشگاهي مي باشد.روش بررسي: جهت اجراي تحقيق از آزمايش فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 3 تكرار استفاده شد. فاكتورهاي مورد بررسي شامل نوع ماده آلاينده با دو سطح (آهن و نيكل) و غلظت ماده آلاينده با 4 سطح (ppm 0، 100، 150 و 200) بود. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اثر مقادير مختلف آهن و نيكل بر درصد سبز شدن و ارتفاع گياه در سطح يك درصد (P 0.01) معني دار بوده است. به طوري كه با افزايش غلظت عنصر از درصد سبزشدنو ارتفاع گياه كاسته شد. همچنين اثر نوع عنصر بر درصد جوانه زني در سطح يك درصد و بر ارتفاع گياه در سطح پنج درصد (P 0.05) معني دار بود. درصد سبز شدن بذور (51.25%) و ارتفاع بوته (11.35سانتي متر) در گلدان هاي حاوي عنصر آهن به طور معني داري بيش تر از حالتي بود كه عنصر نيكل به خاك اضافه شده بود. اثر متقابل نوع عنصر و مقدار عنصر اضافه شده نيز تنها بر درصد سبز شدن بذردر سطح پنج درصد معني دار بود. به طوري كه بيش ترين درصد سبز شدن بذر مربوط به شاهد و كم ترين ميزان (10 %) مربوط به عنصر نيكل با مقدار ppm  200 بود. بحث و نتيجه‌گيري: به طور كلي نتايج اين تحقيق بيانگر اثر منفي عناصر نيكل و آهن بر درصد سبز شدن بذر و ارتفاع گياه Stipa capensisبود. با اين حال سبز شدن گياه در بالاترين غلظت عناصر، بيانگر تحمل نسبي اين گونه گياهي به مواد آلاينده مورد بررسي در اين مطالعه بود.