مكان يابي مناطق تجاري منطقه 17 شهر تهران با استفاده از منطق فازي و AHP

زمينه و هدف: امروزه مكان‌يابي كاربري‌هاي شهري با استفاده از GIS در برنامه‌ريزي شهري از اهميت زيادي برخوردار است. كاربري‌هاي تجاري يكي از كاربري‌هاي مهم شهري است كه ساير فعاليت‌هاي مهم شهري را نيز تحت تأثير قرار مي‌دهد. شايان ذكر است كه انسان به صورت فعالانه با فضا برخورد مي‌كند و همواره با آن در داد و ستد اطلاعات است. فرد با قرارگيري در يك مكان مناسب از منظر محيط زيستي و دريافت اطلاعات توسط حواس خود قادر خواهد بود كه به محيط پاسخ فعال داده و توجه خود را به آن محيط معطوف كند. با توجه به اين موارد دوري از بيمارستان، راه آهن و پمپ بنزين و نزديكي به مكان‌هاي طبيعي مانند پارك، مولفه هاي ذهني سيما و منظر از جمله صميميت، اصالت و سرزندگي را تحت تاثير قرار داده و در دعوت كنندگي افراد تاثيرگذار خواهد بود. روش‌بررسي: در اين راستا معيارهاي مناسب با مطالعه اسنادي تدوين و با استفاده از مدل AHP ارزش هر يك از معيار‌ها نسبت به ديگر معيار‌ها مشخص گرديد و به هر يك از معيارهاي مربوطه وزن‌هايي اختصاص يافت. در نهايت وزن‌هاي حاصله در لايه‌هاي معيارها ضرب گرديد و با استفاده از تركيبات فازي، لايه‌ها تركيب شدند. يافته‌ها : تلفيق داده‌ها نشان داد كه ناحيه 2 با وضعيت مطلوب‌تر نسبت به ناحيه 1 و اين ناحيه نيز با وضعيت بهتر نسبت به ناحيه 3 از اهميت متفاوتي برخوردارند كه در آخر بهترين محل‌هاي ايجاد مركز تجاري در هر 3 ناحيه مشخص گرديد. بحث و نتيجه‌گيري : منطقه 17 تهران با بيش از 358 هزار نفر جمعيت داراي 3 ناحيه شهرداري مي‌باشد كه نبود دسترسي مناسب موجب افزايش هزينه‌هاي دسترسي به خدمات شهري شده است. بدين منظور تحقيق حاضر با تبيين شاخص‌هاي مناسب و با بهره‌گيري از سيستم‌هاي اطلاعات جغرافيايي به مكان يابي مناطق تجاري در منطقه 17 پرداخته و مكان‌هاي مناسب در هر يك از نواحي شهرداري براي استقرار كاربري مذكور انتخاب شده‌اند.