حق برخورداري از آب و هواي سالم با تاكيد بر وضعيت آب و هوايي خوزستان

حق برخورداري از آب و هواي سالم و پاك يكي از زواياي حق بر محيط زيست سالم و پايدار است كه ماهيتي فردي و جمعي دارد. بر اساس اين حق، هر فرد انساني حق دسترسي به آب كافي و سالم و تنفس در هواي پاك دارد كه با سلامت و بهداشت جسمي و روحي بشر پيوندي اساسي دارد و بدون آن امكان ادامه حيات كه بنيادي‌ترين حق بشري است با خطرات جدي مواجه مي­شود. اسناد حقوق بشر در سطوح بين­المللي، منطقه­اي و ملي از حق برخورداري از آب و هواي سالم حمايت به عمل آورده است. پژوهش حاضر ضمن اشاره اي به جايگاه حق برخورداري از آب و هواي سالم در آموزه هاي اسلام، تلاش دارد از منظر نظام بين الملل، حقوق بشر و قواعد و مقررات حاكم بر محيط زيست جهاني و نيز قوانين محيط زيست جمهوري اسلامي ايران، اين موضوع را بر وضعيت آب و هوايي استان خوزستان تطبيق دهد. در اين مطالعه ضمن نشان دادن پيامدهاي ناشي از وضعيت آب و هوايي غبار آلود اين استان و تحت تأثير قرار گرفتن حقوق اساسي ديگري مانند:حق بر بهداشت و سلامت، حق بر آموزش و حقوق كودكان و سالمندان، راهكارهايي براي برون‌رفت از اين وضعيت ارايه مي‌شود. بدين منظور مقاله حاضر در سه گفتار تنظيم مي‌شود. در گفتار نخست به حق برخورداري از آب و هواي سالم در اسناد بين المللي حقوق بشر و اسناد محيط زيستي خواهيم پرداخت و در گفتار دوم جايگاه آب و هوا در آموزه هاي اسلام و قوانين محيط زيستي ايران را بررسي خواهيم كرد و در گفتار پاياني حق بر آب و هواي سالم را بر وضعيت آب و هوايي استان خوزستان تطبيق خواهيم داد.