نقش و اثر امام خميني (ره) در تكوين و تدوين قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران

در پي پيروزي انقلاب اسلامي در 22 بهمن ماه 1357 يكي از راهبردها و راهكارهاي اساسي امام خميني (ره)، تاسيس نظام سياسي و حقوقي نوين مبتني بر تدوين قانون اساسي جديد بود. قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران به مثابه مهم ترين بنياد حكمراني بيش از آنكه برگرفته از نظريات هر حقوقدان يا نظريهپردازي باشد، برگرفته از آرا و نظرهاي امام خميني (ره) است. بر همين اساس كاوش در نحوه تاثيرگذاري آرا و نظرهاي امام خميني (ره) در تكوين و شكل گيري قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران پرسش اصلي اين تحقيق را رقم مي زند كه با روشي توصيفي- تحليلي، تحليل و بررسي مي شود. نتايج بررسي هاي صورت گرفته نشان داد كه هم فرايند شكلي تدوين قانون اساسي اعم از تهيه پيش نويس قانون اساسي، تشكيل مجلس بررسي نهايي قانون اساسي، تصويب نهايي و بازنگري در قانون اساسي و هم محتوا و مفاد و چارچوب نظام حكومتي اسلامي ترسيم شده در قانون اساسي تحت تاثير نظرهاي امام خميني (ره) تكوين و تدوين يافته است. بر همين مبنا مي توان گفت كه برداشت و تفسير درست و صحيح و اصيل از مفاد قانون اساسي، براساس آموزههاي مبتني بر مردمسالاري ديني، تفسيري است كه دربردارنده نظرهاي قطعي الابراز امام در خصوص مورد بوده و حداقل با نظرها و ديدگاههاي تفصيلي و علمي ارايه شده توسط ايشان تعارضي نداشته باشد

no abstract