تأثير آموزه‌هاي ماكياولّي بر شكسپير در ترسيم شخصيتِ شاه‌تَبارانِ نمايشنامۀ هملت

نيكولو ماكياولّي سياست‌مدار و اديب قرن شانزدهم ميلادي در رساله‌اش شهريار به تشريح انواع پادشاهي و چگونگي حفظ آن پرداخته و حاكم وقت، لورنزو دِ مِديچي، را به پيروي از آموزه‌هايي دعوت كرده كه ضامنِ بقاي حكومتِ او بر مي‌شمرده است. در مقدمۀ اين پژوهش به نقش ماكياولّي در گسترۀ ادبيات نمايشي و تئاتر دوران اليزابتي اشاره شده است. در فصل مطالعات نظري به اهميت آراء ماكياولّي در پهنۀ ادبيات دوران اليزابتي، مباني نظري و تشريح اصطلاح‌هاي مهم در انديشۀ سياسي وي همچون virtu، fortuna، armi، militia پرداخته شده و سپس گفت‌وگوها، روابط، انگيزه‌ها و عملكردهاي متقابل سه شخصيتِ شاه‌تبارِ اين نمايشنامه (هملت، كلاديوس و فُرتينبراس كه تَبارِ شاهي دارند، يعني شاه يا شاهزاده اند) استخراج و با آموزه‌هاي ماكياولّي در رسالۀ شهريار مقابله شده است. اين پژوهش مي‌كوشد پاسخي ارائه دهد براي تأثيرپذيري ويليام شكسپير در ترسيم اين سه شخصيت نمايشي‌اش از آموزه‌هاي ماكياولّي در رسالۀ شهريار، با تكيه بر اصطلاح‌هاي برشمرده در رسالۀ شهريار و ارائۀ مصاديق و مشابهت‌هاي آن در گفتار و كِردار سه شخصيت با تبارِ شاهي در نمايشنامۀ هملت.