تأثير مداخله آموزشي بر آگاهي، عملكرد و نگرش پزشكان عمومي در رابطه با ضايعات زخمي حفره دهان

مقدمه: بهداشت دهان يكي از مؤلفه هاي اصلي سلامت عمومي و كيفيت زندگي افراد است و با تشخيص به موقع بيماري هاي دهان، پيش آگهي و درمان آن ها تسريع مي شود. لذا اين مطالعه با هدف مداخله و ارزيابي آگاهي، عملكرد و نگرش پزشكان عمومي در ارتباط با ضايعات زخمي حفره دهان طراحي و اجرا شد. مواد و روش ها:اين مطالعه به صورت مداخله اي نيمه تجربي با برگزاري دوره هاي بازآموزي روي 75 نفر از پزشكان عمومي شركت كننده در مركز توسعه آموزش پزشكي (EDC) دانشگاه علوم پزشكي اصفهان انجام شد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل يك پرسشنامه استاندارد شده در دو قسمت بود؛ قسمت اول شامل اطلاعات جمعيت شناختي و قسمت دوم، شامل سه بخش آگاهي، عملكرد و نگرش درباره زخم حفره دهان بود.تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نسخه 20 نرم افزار SPSS، ttest و ضريب همبستگي پيرسون انجام شد. يافته ها:ميانگين نمره آگاهي آكادميك، آگاهي كلينيكي، نگرش و عملكرد پزشكان بين سه زمان پس از مداخله اختلاف معناداري نشان داد(P≤0.001). نمره نگرش و عملكرد با سن (0.001 =Pو 0.03=P) و مدت طبابت (0.002 =P و 0.02=P) رابطه مستقيم اما با تعداد معاينه بيمار در روز (0.61P=و 0.29=P) رابطه معنادار نداشت.همچنين نمره آگاهي آكادميك و كلينيكي با سن (0.92 P=و 0.59P=)، مدت طبابت (0.93 P=و 0.92P=) و تعداد معاينه بيمار در روز (0.77 P=و 0.85P=)رابطه معنادار نداشت. نتيجه گيري: با توجه به تاثير مثبت مداخله در اين مطالعه، ارتقاي آگاهي پزشكان و پرسنل خدمات بهداشتيدرماني با استفاده از برنامه هاي آموزشي مدون و تركيبي ضمن خدمت و مدل هاي تغيير رفتار به عنوان يكي از عوامل موثر در پيشگيري از ضايعات حفره دهان ضروري مي باشد.