جلوه‌هايي از پژوهش و عمل در نگاه مولانا

Manifestation of Research and Practice from Rumi’s Viewpoint

تامل در انديشه‌هاي مولوي و تعمق در ژرفاي آن براي پژوهشگرعرفاني، هرزمان نو مي‌شود وآفرينش تازه‌اي ازآن دريافت مي‌گردد. در دورة معاصر پژوهش كاربردي مورد توجة بسيار است و اين موضوع هم در نگاهي به مثنوي قابل كشف است. نگارنده در اين مقاله با روش توصيفي- تحليلي، پيرامون انديشه‌هاي عرفاني در عملگرايي بحث مي‌شود. ضمن بيان مقدمه‌اي در معرفي مولانا، جلوه‌هايي از انديشه‌ها ونظريه‌هاي جاودان وي در عمل‌گرايي، نشان داده مي‌شود. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد آنچه امروز غرب و نظريه پردازان آن‌ها به عنوان عملگرايي بر زبان مي‌رانند و از آن بحث مي‌كنند در فرهنگ و ادب ايراني به طور عملي راه خود را پيموده است. مولانا بيماري و رنج‌هاي و ناكامي‌هاي انساني را بسيار دقيق درك كرده و مي­دانسته است علاقه و باور انساني وحتي نسل حاضردر همين آموزه­هايي است كه با عمل سازگار است.

Reflecting on Rumi's thoughts and delving deeper for the mystical researcher, it is renewed every time a new creation is received. In the contemporary era of applied research there is a great deal of interest and this subject is also discoverable in Mathnawi. In this paper, the author discusses mystical ideas in pragmatics in a descriptive-analytic way. The findings of the study show that what the West and its theorists today speak of and argue as pragmatism has practically made its way into Iranian culture and literature. He has very carefully understood and knows that human interest and even the current generation are those teachings that are consistent with action