روان‌سنجي پرسش‌نامۀ مهارت‌هاي ارتباطي هفتگانه قاسمي

هدف پژوهش روان‌سنجي پرسش‌نامۀ مهارت‌هاي ارتباطي هفتگانه قاسمي در دانشجويان تربيت بدني دانشگاه پيام نور كشور بود. روش پژوهش توصيفيپيمايشي، از نظر هدف توسعه‌اي و به ‌صورت ميداني انجام شد. جامعۀ آماري را دانشجويان كارشناسي تربيت بدني دانشگاه پيام نور كشور (9695) تشكيل دادند (N=1150).  بر مبناي جدول تعيين حجم نمونه مورگان و كرجسي تعداد 290 نفر به ‌عنوان نمونه انتخاب شدند. با در نظر گرفتن احتمال ريزش در نهايت تعداد 300 نفر به ‌عنوان نمونه و به صورت غيرتصادفي در دسترس، ابزار تحقيق را تكميل نموده‌اند.  جهت جمع‌آوري اطلاعات از پرسش‌نامۀ محقق ساخته مهارت‌هاي ارتباطي هفتگانه استفاده شد. پس از تأييد روايي صوري و محتوي پرسش‌نامه، روايي سازه نيز از طريق تحليل عامل تأييدي مورد بررسي قرار گرفت. در اين تحقيق مهارت ديدن به عنوان هفتمين مهارت از مجموعه مهارت‌هاي ارتباطي از جمله مهارت سخن گفتن، مهارت گوش دادن، مهارت خواندن، مهارت زبان بدن، استفاده از ابزارهاي ارتباطي روزمره و نوين و مهارت نوشتن شناسايي شد. بر اساس مقادير شاخص‌هاي نيكويي برازش (GFI) معادل 0.909 و شاخص برازش تطبيقي (CFI) 0.921 مدل از برازش كافي برخوردار است. نتايج تحليل عامل تأييدي نشان داد مهارت نوشتن با بار عاملي 0.782 با بالاترين اولويت و مهارت گوش دادن با بار عاملي 0.384 داراي كمترين اولويت در بين گويه‌هاي مهارت ارتباطي هفتگانه بوده است و در نهايت، پيشنهاد مي‌شود به منظور كاربرد وسيع‌تر، روايي اين پرسش‌نامه در جوامع ديگر نيز مورد بررسي قرار گيرد.