رسانه و قدرت گفتماني با تاكيد بر انقلاب اسلامي

قدرت به دلايل مختلفي نظير ايجاد تنوع در تعداد و نوع بازيگران، گسترش مبادي و فرايندهاي تصميم­ سازي و سرانجام تشديد تعاملات و پيوندهاي فرا‌مرزي به ويژه از طريق قالب­هاي مجازي و ابزارهاي رسانه­اي، دچار تحولات شگرفي شده است. بگونه­ اي كه مي­توان چند وجهي بودن قدرت و چهره­هاي مختلف آن را در مسائل و رخدادهاي بين المللي متصور شد كه طي آن اشكال سنتي قدرت جاي خود را به مولفه­هاي جديد همچون بسط و قدرت گفتماني ‌داده­اند. در همين چارچوب رسانه­ها به يكي از صحنه­ هاي اصلي رقابت قدرت­ ها در قالب گفتمان­ها و پادگفتمان­ هاي مختلف تبديل شده ­اند و بخش عمده­اي از تلاش كنش­گران براي بازسازي و برسازي گفتماني را به خود اختصاص داده­اند. مقاله حاضر درصدد است با روش توصيفي-تحليلي ضمن بررسي رابطه رسانه با چهره ­هاي چهارگانه قدرت، به اين پرسش پاسخ دهد كه رسانه چه نقش و جايگاهي در قدرت گفتماني انقلاب اسلامي دارد؟ فرضيه اصلي: رسانه به دلايل مختلفي مانند ماهيت فراملي انقلاب اسلامي و همچنين وجود منازعات گفتماني با گفتمان غربي، جايگاه خاصي در انتشار گفتمان انقلاب اسلامي و بازتوليد گفتماني آن در بسترهاي اجتماعي جهت بسط و تثبيت حقايق و دقايق آن داشته و يكي از موثرترين ابزار فراگيرسازي و الگوپردازي از آن در سطح بين ­المللي است. يافته: كنشگران فرهنگي-اجتماعي ﻣﺎﻧﻨﺪ شخصيت­ها و نخبگان دانشگاهي مراكز علمي و آكادميك، ﺍﺣﺰﺍﺏ و تشكل­هايي ﮐﻪ ﺑﺎ بطن جامعه در ارتباط هستند، نقش ويژه­ اي بر ميزان نفوذ و تاثيرگذاري رسانه­ ها داشته و از اين طريق مي­توانند بر مشروعيت­ بخشي و گسترش قدرت گفتماني انقلاب اسلامي اثرگذار باشند.