عنوان مقاله :
اهليت شخص حقوقي در قراردادهاي مجاني
عنوان به زبان ديگر :
Legal Person's Capacity in Gratuitous Contracts
پديد آورندگان :
شريعتي نسب، صادق دانشگاه تهران - دانشكدة حقوق و علوم سياسي
كليدواژه :
احسان , اساسنامه , اهليت , بخشش , شخص حقوقي , تبرع , شخصيت حقوقي , شركت , قراردادهاي مجاني
چكيده فارسي :
هرچند در حقوق ايران از اهليت عام شخص حقوقي سخن مي رود (مادة 588 ق.ت.)، اهليت اشخاص حقوقي در قراردادهاي مجاني از جهاتي مورد ترديد است: 1. آيا شخص حقوقي معناي احسان را درك مي كند و تبرع به او قابل انتساب است؟ 2. انجام يا پذيرش بخشش با ماهيت و هدف اشخاص حقوقي، به ويژه اشخاص تجاري سازگار است؟ 3. اهليت دولت و اشخاص حقوق عمومي در بخشش ها چه حدودي دارد؟ 4. در قراردادهاي مجاني ويژهاي چون وصيت و وقف و كفالت محدوديتي براي اشخاص حقوقي هست يا خير؟ با تحليل هدف بخشش ها و با استقراء از عقود مجاني، به عنوان قاعدة عمومي بايد گفت كه جز در مواردي كه روابط و انگيزه هاي انساني بر روابط مالي پيشي بگيرد (مانند وصيت)، يا ماهيت عمل حقوقي به گونه اي باشد كه مختص اعمال انساني است (مانند وضع مكفول در عقد كفالت)، يا قبول و انجام بخشش، با موضوع و هدف و فلسفة شخص حقوقي ناسازگار باشد (مانند بخشش شركت هاي دولتي)، هر بخششي را مي توان در مورد اشخاص حقوقي نيز تصور كرد؛ خواه شخص حقوقي در مقام بخشنده باشد يا در مقام طرف بخشش.
چكيده لاتين :
In Iran law often believed that legal persons have full and complete capacity (Article 588 Commerce Act). But there are some doubts about legal person’s capacity in gratuitous contracts: 1. whether legal person can understand "beneficence" means and if such a sense is imputable to legal person? 2. Is gratuitous contracts compatible with legal person’s aims and nature; especially with commercial companies? 3. What is the range of state and public institutions capacity to gratuitous contracts? 4. Is there any capacity restriction to special gratuitous contracts such as testament; endowment; and personal suretyship? By analyzing the purpose of gifts and by induction from gratuitous contracts, except to cases which human relations and motivations are more important than financial aspects (such testament), or when a contract naturally specialized for human (such suretyship), or when gratuitous contract is incompatible with the subject, aim, and philosophy of the legal person, as a general rule any beneficence contract can be signed from legal person; whether as donor or donee.
عنوان نشريه :
مطالعات حقوق خصوصي
