مقايسه اثربخشي زوج درمانگري رفتاري و درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر ناگويي طبعي زوجين سازش نايافته

Comparing the effectiveness of behavioral couple therapy and based on acceptance and commitment therapy on alexithymia in maladjusted couples

زمينه: ناگويي طبعي از عواملي است كه باعث به وجود آمدن سازش نايافتگي و اختلاف زوجين مي­ شود. اثر بخشي زوج درمانگري و درمان مبتني بر پذيرش بر متغيرهاي مختلفي در زندگي زوجين تأييد شده است، اما مسئله اصلي اين است كه چه درمانگري براي زوجين سازش نايافته كارايي بيشتري دارد؟ هدف: مقايسه اثربخشي زوج درمانگري و درمان مبتني بر پذيرش بر ناگويي طبعي زوجين سازش نايافته بود. روش: پژوهش از نوع نيمه ­آزمايشي با طرح پيش ­آزمون و پس ­آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زوجين سازش نايافته شهر شيراز كه به دادگاه خانواده شهر شيراز در سال 1397مراجعه كرده ­اند بود. از اين جامعه 90 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در سه گروه (30نفري)آزمايش 1و2و گواه جايگزين شدند. ابزار عبارتند از، پروتكل ­هاي درمان مبتني بر پذيرش (خانجاني وشكي و همكاران ،1395)، زوج درمانگري رفتاري (رضوي نعمت­ الهي و همكاران، 1392) و پرسشنامه ناگويي طبعي تورنتو (1994). براي هر سه گروه پيش آزمون پرسشنامه اجراشد، سپس مداخله زوج درمانگري و درمان مبتني بر پذيرش براي دو گروه­ آزمايش اجرا، اما براي گروه گواه، مداخله ­اي اعمال نشد. نتايج با روش آناليز كواريانس تحليل شد. يافته ­ها: نتايج نشان داد، زوج درمانگري و درمان مبتني بر پذيرش بر ناگويي طبعي زوجين تأثير معناداري داشتند (0/001P<). بين دو درمان از لحاظ تأثير بر ناگويي طبعي تفاوت معنادار وجود داشت(0/001P<). زوج درمانگري اثر بيشتري در كاهش دشواري در تشخيص احساسات و درمان مبتني بر پذيرش اثر بيشتري در كاهش دشواري در توصيف احساسات داشتند(0/05P<)، تنها زوج درمانگري بر كاهش تفكر عيني اثر معنادار داشت(0/05P<). لذا زوج درمانگري اثر بيشتري در كاهش ناگويي طبعي داشت. نتيجه گيري: مي ­توان به منظور كاهش ناگويي طبعي از زوج درمانگري بهره جست.

Background: Alexithymia is one of the factors that causes Maladjustment and conflict between couples. The effectivenss of couples therapy and acceptance therapy on various variables in couples' lives has been confirmed, but the key question is which therapy is more effective for maladjusted couples? Aims: To compare the effectiveness of couples therapy and acceptance therapy on the Alexithymia of Maladjusted couples. Method: This study employed a quasi-experimental design with pre-test and post-test with control group. The statistical population of the study included all Maladjusted couples who referred to Shiraz Family Court in 2018. Ninety persons were Election from this population using the availability sampling and were randomly placed into three groups (each including 30 persons): Experimental group 1 and 2 and the control group. The instruments used to collect data were Acceptance therapy Protocol (Khanjani Vashki et al., 2016),and Behavioral Couple Therapy (Razavi Nematollahi et al., 2013), and Alexithymia Questionnaire (Torento, 1994). The pretest was performanced to the Questionnaire in all three goups. Then, the participants in the two experimental groups were exposed to the treatment including the couple therapy and Accepatance-based therapy but the members of the control group did not receive any intervention. The collected data were analyzed using the analysis of covariance. Results: The results showed that couples therapy and acceptance and commitment therapy had a significant effect on the couples' alexithymia (P<0/001). There was a significant difference between the two therapies in terms of their effects on alexithymia (P<0/001). Couple therapy was found to have a more effect on reducing difficulty in emotion recognition, while acceptance therapy had a more effect on reducing difficulty in describing emotions (p<0/05). Only couple therapy was shown to have a significant effect on reducing objective thinking (p<0/05). Therefore, couple therapy had a more effect on decreasing alexithymia. Conclusion: Couple therapy can be used to reduce alexithymia.