اهميت رويكرد فراتشخيصي در آسيب شناسي و روان درماني

The importance of transdiagnostic approach in psychopathology and psychotherapy

در سال­هاي اخير، استفاده از اصطلاح و سازه «فراتشخيص» چه در حوزه آسيب­ شناسي و چه در حوزه درمان­ هاي روان­شناختي مورد توجه بوده است. مدل­ها و درمان­هاي فراتشخيصي در نقطه مقابل درمان­هاي مبتني بر پروتكل­ هاي تك تشخيصي به وجود آمدند. فراتشخيص در حوزه آسيب ­شناسي، به معني پرداختن به سازوكارهاي زيربنايي مشترك در طيفي از اختلال­ هاي هم ­ابتلا و در حوزه درمان، به معني داشتن پروتكل ­هاي درماني است كه صرفاً بر اساس تشخيص ­هاي اختصاصي مداخله نمي­كنند و اين ساز و كارهاي زيربنايي مشترك را در درمان مدنظر قرار مي ­دهند. هدف از مقاله حاضر، تبيين معاني مختلف سازه فراتشخيصي و ارائه مختصري از دو مدل و درمان مطرح در اين حوزه، يعني درمان پروتكل واحد و درمان تنظيم هيجان است. در انتها با توجه به چالش­هاي مربوط به هم­ ابتلايي اختلال­ هاي روانپزشكي و سهولت اشاعه و درمان در وضعيت فراتشخيصي، به مزايا و معايب اين ديدگاه پرداخته مي­ شود.

In the recent years, the application of “transdiagnostic” term and construct both in the field of pychopathology and psychological treatments is considered. Transdiagnostic models and treatments become exist in the opposite side of single-diagnosis protocols. In the field of psychopathology, transdiagnostic try to recognize the common underlying mechanisms for comorbid disorders and in the field of therapy, means we provide treatment protocols that is based on these common underlying mechanisms, and do not work on the specific diagnosis. In this regard, the aim of the present article is to explanation of different meanings of transdiagnostic construct and to present briefly two transdiagnostic model and treatment - unified protocol and emotion regulation therapy. Finally, in according to the comorbidity issue in psychiatric disorders and better dissemination and treatment in the transdiagnostic condition, we discuss the advantages and disadvantages of this approach.