چكيده فارسي :
نظام آموزش عالي به عنوان يكي از مهم‌ترين اركان هر جامعه براي توسعه و پيشرفت شناخته مي‌شود. هدف اصلي اين پژوهش تدوين و اعتباريابي الگوي ساختار اجتماعي فرهنگي دانشگاه ها بود. روش پژوهش از نظر هدف، كاربردي و توسعه اي و از نظر شيوه گردآوري داده ها، تركيبي اكتشافي متوالي و از نوع الگوسازي بود كه با استفاده از روش همسوسازي داده هاي چندگانه در سه مرحله چارچوب نظري اوليه تدوين و اعتباريابي شد. براي شناسايي مؤلفه هاي ساختار اجتماعي فرهنگي دانشگاه ها، در مرحله اول 46 واحد مطالعاتي انتخاب و مطالعه شد. در مرحله دوم مصاحبه به صورت نيمه ساختاريافته و هدفمند با 16 نفر از خبرگان و مطلعان اين حوزه صورت گرفت و در مرحله سوم با استفاده از پرسشنامه هاي محقق ساخته 378 نفر از كاركنان آموزشي و غيرآموزشي با روش نمونه گيري طبقه اي نسبي در 8 دانشگاه مختلف برگزيده شدند. براي تجزيه و تحليل داده ها در مرحله اول از روش تحليل محتواي اسناد به روش مقوله بندي، در مرحله دوم از روش تحليل محتوا به صورت تحليل مقوله اي و در مرحله سوم براي اعتباريابي چهارچوب تدوين شده از روش تحليل حداقل مربعات جزئي با استفاده از نرم افزارSmart PLS استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد كه ساختار اجتماعي فرهنگي دانشگاه ها در برگيرنده 12 مؤلفه اصلي شامل اعتماد، هنجارها و ارزش هاي مشترك، درك متقابل، پويايي هاي گروهي و كنش هاي مشاركتي، كانال هاي اطلاعاتي و ارتباطات شبكه اي، هويت، خطرپذيري و نوآوري، رهبري و مديريت، ساختار، ارزيابي، تكريم و منزلتدهي، مأموريت و رسالت و استقلال و آزادي است. لذا، مؤلفه هاي شناسايي شده اين پژوهش مي تواند مبناي مناسبي براي بررسي، شناخت و بهبود ساختار اجتماعي فرهنگي دانشگاه ها توسط نهادهاي عالي سياست گذاري در آموزش عالي كشور باشد.
چكيده لاتين :
The higher education system is recognized as one of the most important factors of any society for development and progress. The main purpose of this study was to design and validate a model for social-cultural structure of universities. The research method was applied and developmental in terms of purpose and explanatory sequential mixed and modeling type in terms of data collection method. The initial theoretical framework was developed and validated in three stages using multiple data matching methods. In first stage, in order to identify the components of the social and cultural structure of universities, 46 study units were selected and studied. In the second stage, the interview was conducted in a semi-structured and purposeful manner with 16 experts and informants in this field. In the third stage, using stratified sampling method, 378 educational and non-educational staff were selected from 8 different universities. In the first stage, categorization document content analysis method was used for data analysis. In the second stage, categorical content analysis method was applied and in the third stage, Partial Least Squares, PLS adopted to validate the model through SMART PLS 3 software. The research results showed that the social and cultural structure of universities includes 12 main components including trust, shared norms and values, mutual understanding, group dynamics and participatory actions, information channels and network communication, risk-taking and innovation, leadership and management, structure, evaluation, honor and dignity, mission, independence and freedom. Therefore, the identified components of this research can be a good basis for evaluating, understanding and improving the social and cultural structure of universities by higher education policy maker institutions in Iran.
