درنگي در نقد هيدگر به مفهوم سوژه در متافيزيك كانت و هوسرل

A Reflection on Heidegger’s Critique of the Subject in Kant and Husserl’s Metaphysics

بنابر تفسير هيدگر «سوبژكتيويسم» بنياد متافيزيك است كه از افلاطون آغاز مي‌شود و با دكارت شتاب افزون‌تري يافته و تا هگل و نيچه استمرار پيدا مي‌كند، هيدگر در تفسيري كه از كانت و هوسرل ارايه مي‌‌دهد معتقد است نه تنها ايشان راه ديگري غير از آن چه از بدو ظهور مابعدالطبيعه در افلاطون و در ادامه با ارسطو و پس از آن در دوره قرون وسطي و نيز در دوره جديد با تفكر دكارتي استمرار يافته، نشان نداده است بلكه خود كانت مساهمت زيادي در بسط متافيزيك سوژه داشته است. اين مقاله كوشيده است از رهگذر شواهدي ادعاي هيدگر را مورد ارزيابي قرار دهد و با تمايز ميان سنت متافيزيكي و استعلايي نشان دهد كه تفسير هيدگر از فلسفه كانت و هوسرل، قابل مناقشه و محل گفتگوست. بدين بيان كه با فرض همدلي و همراهي با نقد هيدگر بر تاريخ متافيزيك، ميتوان به عناصري از استعلاء در انديشة كانت و هوسرل اشاره كرد كه راه را براي دريافت غيراومانيستي و غيرمتافيزيكي از معرفت در انديشة اين دو فيلسوف فراهم ميكند. امري مشاهده ناپذير و نامحسوس و ناملموس كه قابل فروكاهيدن به سوژه (فاعل شناسا) و ابژه (متعلق شناسا) نيست، بلكه محيط بر آن دو و بنياد تفكر و شرط استعلاييِ هر نوع شناخت و معرفت بشريست.

Subjectivism according to Heidegger’s interpretation is the metaphysical foundation that begins with Plato and continues to Hegel and Nietzsche. Heidegger believes that Kant and Husserl have not only shown no way beyond Plato and Aris totle’s philosophy and philosophy of medieval period, as well as in the new period, continued with Cartesian thought, but Kant himself and Husserl had a great anticipate in metaphysics of the subject. But the claim of this paper is that Heidegger disregarded the distinction between metaphysical and transcendental tradition in accordance with a consis tent narrative of Kant and Husserl’s philosophy. By assuming empathy and accompanying Heidegger’s critique of his tory of metaphysics, one can point to elements of transcendence in the thoughts of Kant and Husserl, which provides a way for non-humanis tic and non-metaphysical acquisitions of knowledge in the thought of these two philosophers. An intolerable and intangible thing that cannot be reduced to the subject and the object, but it is something that surrounds them and it is the foundation of thinking and the transcendental condition of any kind of human knowledge.