اثربخشي درمان شناختي- رفتاري فراتشخيصي بر شدّت وسواس و بهبود سازگاري شغلي- اجتماعي بيماران مبتلا به اختلال وسواسي جبري همبود با ديگر اختلال‌هاي هيجاني: مطالعۀ كارآزمايي باليني تصادفي

The efficacy of transdiagnostic cognitive-behavior therapy in reducing the severity of the obsessive-compulsive disorder and improving the work and social adjustment in patients with comorbid emotional disorders: A randomized clinical trial

چكيده هدف از اين مطالعه بررسي اثربخشي درمان شناختي- رفتاري فراتشخيصي بر شدت وسواس و سازگاري شغلي- اجتماعي بيماران مبتلا به اختلال وسواسي جبري همبود با ديگر اختلال هاي هيجاني است. اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي بود. نمونه مورد بررسي از كليه بيماران مبتلا به اختلال وسواسي جبري همبود به صورت نمونه گيري خوشه اي از شش مركز روانشناختي و روان پزشكي در شهر زنجان انتخاب شدند. از 56 بيمار ارجاع شده براي مداخله، بر اساس ملاك۔ هاي ورود و خروج، 24 بيمار انتخاب و بر روش تصادفي به دو گروه مداخله و ليست انتظار گمارده شدند. گروه مداخله 20 جلسه 60 دقيقهاي هفتگي درمان شناختي رفتاري فراتشخيصي بر اساس پروتكل يكپارچه دريافت كردند و گروه ليست انتظار در اين مدت درماني نگرفتند. آزمودنيهاي هر دو گروه در سه مقطع زماني پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري سه ماهه مقياس سنجش پيامد را تكميل كردند. براي تحليل يافته ها از آزمون تحليل واريانس آميخته يا تركيبي استفاده شد. نتايج نشان داد كه اثر زمان در هر سه دوره ارزيابي براي هر دو متغير شدت وسواس و سازگاري شغلي اجتماعي معنادار است. مقايسه درون - گروهي نشان از برتري درمان شناختي رفتاري فراتشخيصي نسبت به ليست انتظار داشت. ضرايب اتا از 0/ 74 تا 2 / 35 متغير بود. درمان شناختي رفتاري فراتشخيصي مي تواند علاوه بر كاهش شدت وسواس، سازگاري شغلي- اجتماعي بيماران را بهبود ببخشد و اثرات آن در دوره سه ماه همچنان پايدار مي ماند

no ab