سند ملي آموزش 2030 جمهوري اسلامي ايران و حق آموزش زنان

اين پژوهش باهدف بررسي اسناد داخلي و بين­المللي حق آموزش زنان و با مطالعه موردي سند ملي2030 و سند تحول بنيادين آموزش­و­پرورش و با روش تحليل محتواي كيفي مقايسه­اي (تحليل تم) صورت گرفته است. يكي از مهمترين اهداف آموزش در اسلام، آموزش همگاني است؛ آن‌چنانكه در عرصه بين­المللي نيز حق آموزش زنان از جمله حقوق بنيادين بشري است كه در اسناد متعدد بين­المللي به اين مهم اذعان شده است. ميزان بهره‌مندي زنان از امكانات آموزشي در هر كشور يكي از ويژگيهاي توسعه يافتگي آن كشور درنظر گرفته مي‌شود؛ به اين معنا كه زنان در جامعه همانند مردان از حق آموزش رايگان برخوردارند. با توجه به تأثيرات عميق برنامه­هاي آموزشي در جوامع مختلف و با لحاظ حاكميتي بودن مسئله آموزش و تربيت نسل، بر دولتها به عنوان متكفلان اصلي مصالح عمومي كشوري لازم است تا با تلاش در جهت ايجاد مواسات در تعليم ميان زنان و مردان و با تدوين قوانين جامع و مانع موجبات حصول حق آموزش زنان را فراهم سازند. جمهوري اسلامي ايران در مسير تدوين قوانين مورد نياز احقاق حق آموزش زنان اهتمام كرده و با تدوين قوانين متعدد داخلي ويژگي سوادآموزي زنان را در مقطع ابتدايي به 99% رسانده است كه اين امر نشاندهنده اهميت و فهم صحيح جمهوري اسلامي ايران نسبت به نقش زنان و خانواده در جامعه است. سؤال اساسي اين پژوهش، ميزان تمايزات حق آموزش زنان در سند ملي آموزش 2030 جمهوري اسلامي ايران و اسناد داخلي است. .با توجه به يافته­هاي پژوهش هرچند اين سند نكات مثبتي را در بحث حق آموزش افراد دربردارد، مشخص نيست تضادهاي اين سند با برخي از ارزشها و اسناد بالادستي چگونه برطرف خواهد شد.