گونه شناسي گردشگران داخلي شهري و گردشگري مسووليت پذير(مورد مطالعه: گردشگران شهرهاي بابلسر، لاهيجان و سرعين)

The typology of urban tourists and responsible tourism (Case study: Tourists in Babolsar, Lahijan and Sareyn)

گردشگري مسوولانه، نوعي از گردشگري است كه با هدف ايجاد فرصت هاي خوب از طريق استفاده بهينه از تعطيلات، ارتقاء كيفيت زندگي ساكنان، مزاياي اجتماعي-اقتصادي و حفاظت از منابع طبيعي ارائه شده است. اين مفهوم پس از شناسايي اهميت آن، براي ايجاد و بهبود بخشيدن به فرصت‌هاي تجاري در بخش گردشگري، ظاهر شد. اين مقاله بر نگرش مصرف كنندگان داخلي محصولات گردشگري نسبت به گردشگري پايدار در سه مقصد گردشگري شهري شمال ايران (بابلسر، لاهيجان و سرعين) تمركز دارد. ابتدا گونه‌شناسي انواع گردشگران با بهره‌گيري از مدل نهادي كوهن و بومي سازي آن براي ايران، انجام شد و گردشگران به سه گروه نهادي، نيمه نهادي و غير نهادي تقسيم شدند، سپس ، ميزان مسووليت‌پذيري آن‌ها در مصرف روزانه، در مقابل اجتماع و محيط زيست مورد ارزيابي قرار گرفت. نمونه آماري، 386 نفر با استفاده از فرمول كوكران انتخاب شدند. براي تحليل داده‌ها از تكنيك‌هاي تحليل عاملي و آزمون آنووا استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه گردشگران نهادي بيشترين احساس مسووليت را مقابل جوامع محلي و محيط زيست دارند. گروه نيمه نهادي از حد متوسط (3) پايين‌تر هستند و گروه سوم يعني گردشگران غير نهادي احساس مسووليت چنداني در مقابل رعايت حقوق جوامع محلي و محيط زيست ندارند.

Responsible tourism is a type of tourism that aims to create good tourism opportunities through optimal use of holidays, improved quality of life for residents, socio-economic benefits and the protection of natural resources. This concept has emerged, having identified its importance to create and enhance business opportunities in the tourism sector. This article focuses on the attitudes of consumers of tourism products towards sustainable tourism in Three tourist destinations of northern Iran (Babolsar, Lahijan and Sareyn(. First, the typology of all types of tourists was carried out using Cohen's institutional model and its adaptations for Iran and tourists have been divided into three institutional, semi-institutional and non-institutional groups. Then, their level of responsibility in daily consumption, towards the community and the environment was evaluated. A sample of 386 people was selected using the Cochran formula. For data analysis, factor analysis and ANOVA testing were used. The results of the research show that, Institutional tourists, have the greatest sense of responsibility towards local communities and the environment. The semi-institutional group, is below 3. an‎d the third group, non-institutional tourists, has little respect for the rights of local communities and the environment.