ديدگاه تكنولوژيست‌هاي جراحي نسبت به صلاحيت باليني خود در بيمارستان‌هاي آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال 1397

Viewpoints of Surgical Technologists about Their Clinical Competence in Medical-Educational Hospitals of Mazandaran University of Medical Sciences in 2018

مقدمه: صلاحيت باليني يكي از عوامل مهم در حفظ استانداردهاي مراقبت، شناسايي نيازهاي آموزشي، توانمندي به كار گيري دانش و اطلاعات است. با پيشرفت تكنولوژي و پيدايش روش‌هاي نوين جراحي لزوم افزايش صلاحيت باليني تكنولوژيست هاي اتاق عمل به چشم مي‌خورد. هدف از اين مطالعه بررسي ديدگاه تكنولوژيست‌هاي جراحي نسبت به صلاحيت باليني خود در بيمارستان‌هاي آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سال 1397 مي‌باشد. روش كار: در اين مطالعه تحليلي صلاحيت باليني 97 نفر از تكنولوژيست‌هاي اتاق عمل بيمارستان‌هاي آموزشي-درماني شهر ساري و قائم‌شهر كه زيرنظر دانشگاه علوم پزشكي مازندران بودند، به روش تصادفي طبقه اي-نسبتي بررسي شدند. ابزار گردآوري اطلاعات شامل دو بخش مشخصات دموگرافيكي و پرسشنامه صلاحيت باليني بود. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ويرايش 22 و بر اساس آماره‌هاي توصيفي فراواني، درصد، ميانگين و انحراف معيار و آزمون‌هاي آماري تي مستقل و آناليز واريانس يك طرفه انجام گرفت. يافته‌ها: ميانگين نمره كلي صلاحيت باليني تكنولوژيستهاي جراحي 39/0 ± 99/2 و در سطح متوسط بود. بالاترين و پايين‌ترين ميانگين و انحراف معيار به ترتيب مربوط به ارزيابي تشخيص و مراقبت از بيمار جراحي (55/0 ± 48/3) و عملكرد اخلاقي قانوني (32/0 ± 95/1) بود. ارتباط معني داري بين نوع استخدام و جنسيت با صلاحيت باليني تكنولوژيست هاي جراحي مشاهده شد (05/0 > P). نتيجه گيري: سطح صلاحيت باليني تكنولوژيست‌هاي جراحي مراكز آموزشي-درماني دانشگاه علوم پزشكي مازندران در سطح متوسط قرار داشت. لزوم برنامه‌ريزي جهت انجام تحقيقات و به كار بردن نتايج آن در بالين و پرورش روحيه تحقيق و تفحص در تكنولوژيست‌ها و همچنين ارائه آموزش‌هاي مداوم توصيه مي‌شود. علاوه بر اين به نظر مي‌رسد آگاهي دست اندركاران آموزش دانشگاه‌هاي علوم پزشكي از سطح صلاحيت باليني افراد شاغل در مراكز آموزشي، درماني اطلاعات ارزشمندي براي طراحي برنامه‌هاي آموزش اثر بخش و در نهايت، ارتقاي كيفيت خدمات بهداشتي- درماني فراهم مي‌سازد.

Introduction: Clinical competence is one of the most important factors in maintaining standards of care, identifying educational needs, knowledge level, and professional development of surgical technologists. Due to advances in surgical technology, there is a need to increase the clinical competence of operating room technologies. This study aimed to evaluate the Viewpoints of surgical technologists about their clinical competence in medical-educational hospitals of Mazandaran University of Medical Sciences in 2018. Methods: In this analytical study, the clinical competence of 97 operating room technologists of Sari and Ghaemshahr medical-educational hospitals supervised by Mazandaran University of Medical Sciences was investigated. Data were collected using two sections: demographic characteristics and Arab Khazaee et al. (1997) clinical competence questionnaire in 45 questions and six dimensions. A questionnaire was used to assess clinical competence. Data analysis was performed by SPSS software version 22 based on descriptive statistics, percentage, mean and standard deviation and independent t-test and one-way ANOVA. Results: Operating room technologists reported their level of competence as average with a mean overall score of 2.99 ± 0.39. The highest and the lowest mean and standard deviation were related to the evaluation of diagnosis and care of the surgical patient (3.0 ± 48.55) and legal, ethical functioning (1.0 ± 95.32), respectively. There was a significant relationship between the type of employment and gender with the clinical competence of surgical technologists (P < 0.05). Conclusions: The level of clinical competence of surgical technologists in the medical-educational centers of Mazandaran University of Medical Sciences was moderate. The need to plan for research and applying its results in clinical practice and fostering the spirit of research and inquiry in technologists is recommended as well as the provision of continuing education. In addition, it seems that awareness of medical university education practitioners about the level of clinical competence of those working in medical-educational centers provides valuable information for designing effective education programs and, ultimately, improving the quality of health-medical services.