رابطه گرانباري نقش و فرسودگي شغلي با نقش ميانجي هوش عاطفي در معلمان

هدف پژوهش حاضر، تبيين رابطه گرانباري نقش و فرسودگي شغلي با نقش ميانجي هوش عاطفي در بود. پژوهش از لحاظ ماهيت، توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. جامعه آماري شامل 250 نفر معلمان ابتدايي شهر اسفراين بود كه بصورت نمونه برداري تصادفي طبقه اي نسبي بر اساس فرمول كوكران 152 نفر به عنوان نمونه انتخاب گرديدند. ابزار پژوهش پرسشنامه هاي گرانباري نقش راد و همكاران (2008)، فرسودگي شغلي مسلچ (1985) و هوش عاطفي پترايدز و فارنهام (2001) بود. روايي پرسشنامه ها به تائيد 10 نفر از خبرگان رسيد و پايايي از طريق روش آلفاي كرونباخ به ترتيب 0.79، 0.80 و 0.82 بدست آمد. داده ها به وسيله نرم افزارهاي Smart PLS 3/2 و SPSS 25 تحليل شد. يافته ها نشان داد بين گرانباري نقش و فرسودگي شغلي با نقش ميانجي هوش عاطفي در معلمان در سطح اطمينان 95 درصد رابطه معناداري وجود دارد. ضريب مسير استاندارد شده بين گرانباري نقش و فرسودگي شغلي برابر 0.611 شده كه نشان از تاثير مستقيم (مثبت) گرانباري نقش بر فرسودگي شغلي مي باشد. همچنين ضريب مسير استاندارد شده بين گرانباري نقش و هوش عاطفي برابر 0.390 – شده كه نشان از رابطه معكوس بين اين دو عامل دارد. همچنين ضريب مسير استاندارد شده بين هوش عاطفي و فرسودگي شغلي برابر 0.589 – شد.

اين مقاله فاقد چكيده لاتين است.