شيوع افسردگي در سربازان مراكز نظامي ايران: يك مطالعه فرا تحليلي

Prevalence of depression in soldiers of Iranian military centers: A meta-analysis

مقدمه: افسردگي يكي از مشكلات شايع در نيروهاي نظامي بوده كه ناتواني وسيعي را در آنان موجب مي‌شود، لذا به دليل اهميت موضوع و غير همراستا بودن نتايج مطالعات انجام شده، اين مطالعه قصد دارد تا با مروري سيستماتيك و فراتحليل شيوع افسردگي در سربازان را تعيين نمايد. روش‌ بررسي: مطالعه حاضر با روش فراتحليل در محدوده سالي 1380-1396 انجام شد، مقالات مرتبط با موضوع موردبررسي از طريق جستجو در پايگاه‌هاي اطلاعاتي به‌دست آمد، ناهمگني مطالعات با استفاده از شاخص بررسي و تحليل داده‌ها در نرم‌افزار Comprehensive Meta-Analysis انجام شد. يافته‌ها : شيوع كلي افسردگي در سربازان ايراني 50% (حدود اطمينان 95%: 68/2-31/8%) به‌دست آمد، بيشترين شيوع افسردگي به‌دست‌آمده در سربازان نهاجا با 80% (حدود اطمينان 95%: 86/7-71%) و كمترين شيوع افسردگي به‌دست‌آمده در سربازان پادگاني در تهران با 15/9% (حدود اطمينان 95%: 21-8/11%) به‌دست آمد. به‌منظور بررسي اثرات عوامل بالقوه مؤثر در ناهمگوني در شيوع افسردگي در سربازان ايراني از متارگرسيون در مورد دو عامل حجم نمونه و سال انجام مطالعه استفاده شد كه تنها اختلاف معنادار در زمينه افزايش حجم نمونه در مطالعه بود كه در نتيجه آن شيوع افسردگي در سربازان ايراني كاهش مي‌يابد. نتيجه‌گيري: در مطالعه حاضر شيوع افسردگي در سربازان بسيار بالا بوده و لذا لازم است تا مسئولان كشوري و لشكري در زمينه ارتقا سلامت روان سربازان تحت امر خود اقدامات مؤثر و كارآمدي را اتخاذ نمايند.

Background: Depression is one of the common problems in military forces that causes a severe disability. Therefore, because of the importance of the issue and the inconsistency of the results of previous studies, this research was aimed to perform a systematic and meta-analytic review of the prevalence of depression among soldiers. Materials and methods: A meta-analysis was carried out using researches published between 2001 and 2017. The related articles were obtained through research databases. Heterogeneity of the study was tested using I2 index, and data were analyzed using the Comprehensive Meta-analysis (CMA) software. Results: The overall prevalence of depression among Iranian soldiers was 50% (95% CI: 31.8%-68.1%). The highest prevalence of depression was recorded among 80% of NAHAJA soldiers (95% Cl: 71%-86.7%), and the lowest prevalence was reported among 15.9% of a garrison located in Tehran City (95% Cl:11.8%-21%). To investigate the potential effective factors on heterogeneity in the prevalence of depression among Iranian soldiers, meta-regression of sample size and year of the study was used. The only significant difference in this study was related to the sample size increase, resulting in a reduction of prevalence of depression in these soldiers. Conclusion: In the current study, the prevalence of depression in soldiers is very high. As a result, it is necessary for state and military authorities to take effective measures to improve the mental health of the soldiers.