بررسي رابطه زبان و جنسيت در شش رمان معاصر فارسي قبل و بعد از انقلاب

Investigating the Relationship between Language and Gender in Six Contemporary Persian Novels Before and After the Revolution

يكي از مباحث اصلي در نقد اصالت زن (فمنيسم) و زبان شناسي، تفاوت زبان مرد و زن است كه در همه جنبه هاي زبان، قابل مشاهده مي باشد. درگذشته هيچ گاه زن را مخاطب و خواننده نمي دانستند، از اين رو مردان براي مردان مي نوشتند و حتي بهترين زبان را از آن مردان مي دانستند و بهترين گفتار از آن مي دانستند كه بيانش مردانه باشد. اين تسلط مردانه بر زبان و اجزاي زبان نيز پيداست؛ اما در داستان پردازي معاصر به جنسيت توجه ويژه شده است. پژوهش حاضر به بررسي تفاوت هاي نوشتاري زنان و مردان در رمان هاي معاصر قبل و بعد از انقلاب مي پردازد. هدف از اين تحقيق، بررسي اين مساله است كه آيا عامل جنسيت به بروز تفاوت هاي نوشتاري در حوزه واژگان و نحو منجر مي شود يا خير؟ در اين پژوهش سه رمان، سووشون، خانه ادريسي ها و چراغ ها را من خاموش مي كنم از نويسندگان زن و سه رمان شوهر آهو خانم، شازده احتجاب و همسايه ها از نويسندگان مرد تحليل و بررسي مي شود. رمان هاي بررسي شده با مشخصه هاي زباني در حوزه واژگان بررسي شده اند و معيار اين بررسي ديدگاه هاي رابين ليكاف (1975) در اره الگوهاي زنانه در گفتمان است. بر اساس ديدگاه ليكاف، زنان با مردان به هنگام سخن گفتن يا نوشتن در استفاده از اين موارد متفاوت اند. استفاده دقيق از رنگ واژه ها، فرم هاي مودبانه، قيدهاي تشديدكننده، صفات تهي، گفتار غيرمستقيم، پرهيز از ركاكت و دشواژه ها و تاكيد بر تشديدكننده ها، تحليل آماري هر يك از مشخصه ها نشان داد عملكرد زنان نويسنده فارسي زبان در زمينه استفاده از موارد فوق با ديدگاه هاي ليكاف سازگاري دارد و آن را تاييد مي كند.

One of the main topics in criticism of feminism and linguistics is the difference between the language of man and woman, which is visible in all aspects of language. In the past, women were never considered to be readers and readers, so men wrote for men, and even knew the best language for those men, and knew best speech to be masculine. This masculine mastery of language and its components is also evident. But in contemporary storytelling, special attention has been paid to gender. The present study investigates the differences between the writings of men and women in contemporary novels before and after the revolution. The purpose of this study is to investigate whether gender contributes to lexical differences in vocabulary and syntax. In this research, I turn off three novels, Sowshoon, the House of Idrissi and the Lights, from female writers, and three novels from Ahmad Khan's husband, the Prince of Inquisition, and neighbors from male writers. The novels examined with linguistic features have been examined in the field of vocabulary. According to Likoff, women are different from men when they speak or write when using them. Careful use of word colors, polite shapes, resonant pronouns, null traits, indirect speech, avoiding racketeering and verbs, and emphasizing resonators, statistical analysis of each of the characteristics showed the performance of the Farsi-speaking women writers in using Likaf's views. an‎d confirms it.