اثربخشي آموزش مثبت نگري با تكيه بر آموزه هاي ديني در سلامت روانشناختي و تاب‌آوري مادران داراي فرزند اتيسم

اين پژوهش با هدف تعيين اثربخشي آموزش مهارتهاي مثبت انديشي با تكيه بر آموزه هاي ديني در تاب آوري و سلامت روانشناختي مادران داراي فرزند اتيسم صورت گرفت. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با استفاده از طرح پيش آزمون پس آزمون همراه با گروه گواه بوده است. جامعة آماري در اين پژوهش همة مادران داراي كودك اتيسم كه در سال 95 به مراكز بهزيستي شهر تبريز مراجعه كرده بودند تشكيل مي دادند. با روش نمونه گيري در دسترس تعداد 30 نفر انتخاب شدند. ابزارهاي مورد استفاده در پژوهش، مقياس بهزيستي روانشناختي ريف وتاب آوري كودر ريچارد سون بوده است. داده هاي حاصل از پرسشنامه‌هاي پژوهش از طريق آزمون تحليل كوواريانس تك متغيره و چند متغيره مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه آموزش مثبت انديشي با تكيه بر آموزه‌هاي ديني در متغيرهاي سلامت روانشناختي و تاب آوري هردو معنادار است آموزش مثبت نگري در زير مولفه هاي سلامت روانشناختي (رشد شخصي، ارتباط مثبت با ديگران و پذيرش خود، استقلال و خودمختاري، و هدفمندي در زندگي) تأثير معناداردار دارد ولي بر تسلط بر محيط اثر بخش نبود. در كل مي توان چنين نتيجه گيري كرد كه آموزش مثبت نگري با تكيه بر آموزه هاي ديني مي تواند باعث ارتقاي بهزيستي روان شناختي مادران داراي فرزند اتيسم و نيز افزايش تاب‌آوري آنها شود و با توجه به ارتباطي كه سلامت روان شناختي و همچنين تاب آوري با بسياري از متغيرهاي تضمين كننده سلامت دارد، اين آموزش مي تواند تحولات مثبت زيادي را در زندگي افراد داراي فرزند اتيسم ايجاد نمايد.