قانون استخدام كشوري در دورۀ پهلوي دوم با تكيه بر اسناد

Implications of the 1967 Civil Service Employment Legislation for the Nation’s Public Administration System

هدف: بررسي نقش قانون مصوب 1346 استخدام كشوري در نوسازي نظام اداري. روش/رويكرد پژوهش: تحليل تاريخي مبتني ‌بر اسناد و مدارك آرشيوي و منابع اصلي. يافته‌ها و نتيجه‌گيري: تدوين قانون استخدام كشوري در پي گسترش روابط ايران با غرب در دورۀ قاجار آغاز شد. نخستين قانون استخدام كشوري در ايران در سال 1301 به‌تصويب رسيد. آشفتگي اما ساختار اداري كشور ادامه يافت و شيوه‌هاي پيشين ورود به دستگاه اداري، مانند پرداخت رشوه، خريد مناصب، نزديكي به قدرت سياسي و انتساب خانوادگي ادامه يافت. قانون استخدام كشوري در دورۀ پهلوي دوم كوشيد تا آزمون را معيار استخدام كشوري كند و به تحصيلات و تعيين نهادهاي نظارت‌كننده بر استخدام ارزش دهد و ورود افراد متخصص و شايسته را به سازمان هاي دولتي ممكن سازد.

Purpose: The objective has been to assess the impact of the legislation on modernizing national administrative system. Method and Research Design: Data presented as the basis of analysis is gathered from archival documents and library materials Findings and conclusion: Reform in recruitment procedures the Qajar era; although the first national employment law in Iran didn’t pass through until 1301 H (1922). The administrative system in Iran, despite the adoption of this law, was still dealing with chaos and old methods, such as bribing, buying positions, seeking proximity with political power and nepotism; were continued. The employment law, in second Pahlavi era, underwent some changes wherein it was tried to pave the way for entering the Experienced and competent employees into the administrative system, by determining the test as measure for employment, giving credit to education as a principle, and employing agencies to monitor the process; and thus play a decisive role in supplying the human resources for the administrative system.