ارائه مدل مبني بر استراتژي رسانه به ‌منظور سازگاري با كم ‌آبي

Providing a Model Based on a Media Strategy for Adaptation to Water Shortage

توسعه اجتماعي و اقتصادي جوامع با آب گره خورده است و براي نيل به اين هدف، در كشور خشك و نيمه خشك ايران سازگاري با شرايط كم آبي يكي از راه‌كارهاي تسهيل كننده مديريت بحران آب به‌شمار مي‌رود. هدف پژوهش حاضر ارائه مدلي مبني بر استراتژي رسانه به منظور سازگاري با كم‌آبي است. به اين منظور، ابتدا از روش‌شناسي كيفي مبتني بر روش نظريه برخاسته از داده‌ها با رويكرد سيستماتيك استراوس و كوربين استفاده شد و در نهايت به‌منظور وزن‌دهي به شرايط علّي و استراتژي‌هاي به‌دست آمده، از تحليل سلسله مراتبي استفاده شد. بر اساس نتايج به‌دست آمده، مهم‌‌ترين شرايط علّي با وزن‌دهي به اين ترتيب است: 1- پنهان‌كاري و دروازه‌باني سليقه‌اي، 2- اعتماد به رسانه‌هاي جايگزين، 3- فقدان دموكراسي رسانه‌اي. مهم‌ترين استراتژي‌ها پس از وزن‌دهي نيز به اين صورت به‌دست آمد: 1- ارتقاي سرمايه اجتماعي از طريق رسانه، 2- اعتماد آفريني رسانه‌اي، 3- برقراري ارتباطات اثربخش، 4- رويكرد علم محور رسانه‌اي و استفاده از تاكتيك‌هاي رسانه‌اي.

Social and economic development of societies is based on water. To achieve this, in the dry and semi-arid climate of Iran, adaptation to water shortage is one of the ways to facilitate water crisis management. The purpose of the present study is to provide a model based on a media strategy with regard to water shortage adaptation. For this purpose, first qualitative methodology was used based on Grounded Theory Methodology with Strauss and Corbin's Systematic Approach, and finally, in order to weigh the obtained causal conditions and strategies, the analytic hierarchy process [AHP] was used. According to the obtained results, the most important causal conditions with weighting are: 1. Gatekeeping and Secrecy, 2. Trusting alternative media, 3. Lack of media democracy. Also the most important strategies with weighting are as follows: 1. Promoting social capital through the media; 2. Creating media trust; 3. Effective communication; 4. The scientific approach of the media and the use of media tactics.