دستِ نامرئي: ارتباطِ ميانِ صداي بازيگر و ديناميكِ دروني

اين پژوهش، جُستاري در بابِ چگونگيِ شكل‌گيريِ صداي انسان، در ارتباط با نيروهاي مؤثر بر حركت‌هاي جسماني است كه با بهره‌گيري از دستاوردهاي علوم مرتبط و نيز آموزه‌هاي تئاتري و مقايسه تطبيقي با تعدادي كتاب و سايت مراكزِ مطرحِ صدا در دنيا، فراهم آمده و در چند كارگاه‌ِ ويژه، نتايجِ عينيِ دريافت‌ها مشاهده گرديده‌ است؛ صداي بازيگر كه ابزارِ حرفه‌اي‌ِ او نيز هست، نيازمند تربيت و مراقبت است، اما نه به ‌تنهايي، چرا كه با ديگر عناصرِ حياتيِ او، ارتباطي تنگاتنگ دارد؛ «حواس، افكار، بدن، صدا» تركيبي چهارگانه مي‌سازند كه حذفِ هر بخش از اين تركيب و يا آشفتگي در كاركردِشان، كارِ بازيگر را با مشكل روبرو خواهد ساخت؛ برآيندِ اين كاوش، ضرورتِ بازنگري در اين ارتباطِ جدايي‌ناپذير ميان بدنگفتار است و نشان‌مي‌دهد تمرين‌هاي نادرست در كلاس‌هاي عموميِ «فنِ بيان» يا «صداسازي» چگونه سببِ آسيب‌رساندن به اندامِ ظريفِ آوايي و روانِ هنرجويان مي‌شوند؛ فرآيندِ پرورشِ صدا زمان‌بر، پايان‌ناپذير و نيازمند آگاهي و شناختِ دوطرفه‌ي بازيگرمربي است؛ ضروري است درك شود، هر هنرجو براساسِ ويژگي‌هاي متفاوتِ شخصي، صدايي منحصر‌ به‌ فرد دارد و بايد به جست و جوي تمرين‌هايي مناسب خود بپردازد تا براي دستيابي به تواناييِ خلقِ شخصيت‌هاي متفاوت، با پرهيز از صداسازيِ مصنوعي ابتدا با شناختِ وضعيت خود، سپس وضعيتِ نقش صداي مناسب را در طول تمرين كشف و بازآفريني نمايد.