تغيير اجتماعي در تجربه و انديشه امام موسي صدر

اين مقاله با هدف بررسي تجربه و انديشه امام موسي صدر در زمينة تغيير اجتماعي، در ابتدا به روايت تجربه او در زمينه ايجاد يك تغيير اجتماعي پرداخته و در گام دوم، بر نگرش و نظريه‌اي تأكيد مي‌كند كه اين تجربه را پشتيباني مي‌كند. اين بررسي مستلزم پاسخ به شش پرسش اساسي مطرح در حوزة تغيير اجتماعي شامل چيستي، چگونگي، آهنگ، شرايط، عوامل و كارگزاران تغييرات اجتماعي است. براي اين كار، ضمن بررسي روايت‌هاي كنشگران و ناظران اين تغيير، با روش تحليلي، آثار امام موسي صدر مورد مطالعه قرار گرفته است. بررسي اين تحقيق نشان مي‌دهد، امام موسي صدر چيستي تغيير اجتماعي را ضرورتي هم‌بود با توحيد و تكامل انسان قلمداد كرده و چگونگي آن را به انقلاب مستمر ارجاع مي‌دهد. درباره آهنگ تغيير، به تغييري تدريجي و خُرد و با محوريت خدمت به انسان‌ها معتقد است و ضمن در نظر گرفتن شرايط وجودي و عيني تغيير اجتماعي، بستر فرهنگي را زمينه‌ساز پيدايش كارگزارني براي تغيير اجتماعي به حساب مي‌آورد. در زمينه كارگزاري تغييرات نيز ضمن طرح دو دوگانة مردم/ نخبگان و جنبش/ سازمان، معتقد است كه نيروي لازم براي تغيير، در جريان يك «جنبشِ مردمي» به وجود مي‌آيد.