شناسايي مولفه‌هاي موثر در شكل‌گيري رويدادهاي زندگي‌بخش و چگونگي تبلور آن‌ها در فضاي زيسته

معماري به عنوان هنري كاربردي، در ارتباط با زندگي مردم بوده و در پاسخ به نيازها، خواسته ها، آرزوها و روياهاي مردم تحقق مي يابد. با اين وجود، ضرورت ايجاد حيات و زندگي در فضا به واسطه رويدادهاي جاري در فضا، در روند طراحي معماري اغلب به دست فراموشي سپرده مي شود، چرا كه عوامل شكل دهنده به آن، پنهان و در بسياري موارد غيرفيزيكي بوده و در سطوح و لايه-هاي مختلفي مطرح مي گردد و اين موضوع، مسئله اصلي اين پژوهش است. به همين دليل، هدف اين پژوهش شناسايي مولفه-هاي موثر در شكل گيري رويدادهايي است كه مي توانند به عنوان عاملي تأثيرگذار در زندگي بخشي به فضاي زيسته عمل نمايند، امري كه مي تواند در فهم فضاي معماري به مثابه محيط انساني موثر واقع شده و ابعاد جديدي از فضا را ارائه نمايد. سوال اصلي پژوهش آن است كه رويدادهاي زندگي بخش چگونه رويدادهايي بوده و مولفه هاي موثر در شكل گيري آن ها چه هستند؟ در همين راستا، اين پژوهش با روش تحقيق كيفي، به مطالعه و بررسي آراء نظريه پردازان حوزه هاي مختلف در مورد رويداد و ارتباط آن با فضا، مكان، زمان و حركت پرداخته و همزمان با مطالعه كتابخانه اي- اسنادي، با حضور در متن رويدادهاي مختلف، سطوح متفاوت تبلور حيات در فضا را مورد شناسايي قرار داده است. نتايج تحقيق حاكي از وجود سه سطح از مولفه هاي زندگي بخش، تحت عنوان: 1- ويژگي ها دربردارنده ي، وابستگي به روند طبيعي زندگي روزمره و آزاديِ فضاييِ آن، تنوع، اتمسفر تأثيرگذار، شكل دهنده به زنجيره اي از كنش ها و معاني سازمان يافته در يك كل، تداعي ها و نمادها، به مثابه جزيي از جامعه؛ 2- قابليت ها شامل دربرگيرندگي و هم افزايي، انسجام بخشي، رشد و مكان سازي و در نهايت 3- فراهم آوردن امكان هايِ حضور فعال گروه هاي اجتماعي و سني مختلف و برقراري تعاملات اجتماعي ميان آن ها، حضور فعالانه ي بدن و كالبد انساني به عنوان واسط ميان دنياي ذهني و عيني، استفاده فعالانه از عنصر حركت براي شكل دهي به فضا، ادراك حسي و ادراك چندوجهي است؛ و در صورت تعريف رويدادهاي متناسب با اين سطوح، مي توان رويدادهايي زندگي بخشي را تعريف نمود كه نه تنها خود داراي مراتب متنوعي از حيات هستند، بلكه قادر به زندگي بخشي، تعريف و در مرحله اي بالاتر توليد فضاي زيسته خواهند بود