آشكارسازي گسل پنهان دورود (جنوب‌باختر ايران) در محدوده دشت سيلاخور با استفاده از مطالعات ژئوفيزيك

گسل دورود به عنوان يكي از مهم‌ترين قطعات لرزه‌زاي گسل اصلي جوان زاگرس از نزديكي منطقه ارجنگ در يك روند شمال‌باختري–جنوب‌خاوري تا بروجرد امتداد يافته است. برداشت‌هاي ژئوفيزيكي به سه روش مقاومت‌ويژه، مغناطيس‌سنجي(سزيم) و رادارنفوذي GPR در 5 نيمرخ 20، 10، 0، 10 و 20 انجام شد. پس از اتمام عمليات صحرايي و برداشت داده‌ها و پردازش نهايي داده‌هاي GPR در نرم افزار radexproler و داده‌هاي مغناطيس‌سنجي در نرم‌افزار Geosoft و با تلفيق آنها در نرم‌افزاري Profile Analysis، تفسير واضح‌تري از ساختارهاي زيرسطحي به خصوص گسلش و ناپيوستگي مشاهده شد، نتايج نشان از وجود دو گسل داشت، كه F1 بعنوان گسل اصلي و F2 شاخه گسلي منشعب شده از آن مي‌باشد. براين اساس گسل دورود در اين محدوده بشكل زون گسلي بوده كه شاخه‌هاي گسلي منشعب شده از آن بسمت شمال خاور گسترش مي‌يابند اين زون گسلي در سطح دشت سيلاخور با ايجاد افرازي با طول چند ده كيلومتر و ارتفاع متغيير بين 50 سانتي متر تا 7 متر و با شيب تقريبي 60تا 75 درجه بسمت شمال‌خاور است، همگي اين شاخه‌هاي گسلي داراي سازوكار مشابه بوده و با توجه به مولفه شيب‌لغزي نرمالشان باعث ايجاد زون كششي در سطح دشت شده‌اند.