بررسي غلظت سرمي آلبومين و اسيد اوريك به عنوان بيوماركر در بيماران مبتلا به پاركينسون

مقدمه: بيماري پاركينسون (Parkinson rsquo;s disease) يك اختلال عصبي است كه در آن نورون هاي توليد كننده دوپامين از بين مي روند. اين بيماري با كهن سالي ارتباط دارد. هدف ما در اين مطالعه اندازه گيري غلظت سرمي آلبومين و اسيد اوريك به عنوان بيوماركر براي تشخيص بيماري پاركينسون بود. مواد و روش ها: در اين مطالعه موردشاهدي، ما 40 بيمار مبتلا به پاركينسون و 40 فرد سالم را وارد مطالعه كرديم. خونگيري (5 ميلي ليتر) از هردو گروه انجام گرديد و سرم جداسازي شد. غلظت سرمي آلبومين و اسيد اوريك اندازه گيري شد و آناليز داده ها با نرم افزار SPSS.16 و رسم شكل ها با graphpad prism انجام شد. يافته ها: نتايج ما نشان داد كه غلظت سرمي آلبومين در گروه كنترل 2.51 ±5.69 گرم بر دسي ليتر در مقايسه با گروه بيمار 1.60 ±4.12 گرم بر دسي ليتر بطور معني داري بالاتر بود P 0.001. از طرف ديگر غلظت سرمي اسيد اوريك در گروه كنترل 1.28 ±5.18 ميلي گرم بر دسي ليتردر مقايسه با گروه بيمار 1.34 ±5.01 ميلي گرم بر دسي ليتر از لحاظ آماري معني دار نبود (0.56 =P). براي ارزيابي ارزش تشخيصي بيوماركرها در بيماري پاركينسون از آناليز منحني ROC (receiver operating characteristic) استفاده شد. نشان داده شد كه آلبومين با سطح زير نمودار 0.85، حساسيت 60 درصد و اختصاصيت 97 درصد توانايي بالايي براي جداسازي افراد بيمار از سالم را دارد. بحث و نتيجه گيري: يافته هاي اين مطالعه نشان مي دهد كه غلظت سرمي آلبومين در بيماران مبتلا به پاركينسون پايين تر از افراد سالم هست و شايد در آينده بتوان از آن به عنوان يك معيار تشخيصي استفاده كرد.