تأثير كنتراست‌زاهاي تجويزي بر منحني‌ هاي توزيع دوز در طراحي درمان راديوتراپي بر پايه سي‌تي‌اسكن

زمينه و هدف: در پرتودرماني تطبيقي سه بعدي، تصاوير سي تي با كنتراست به منظور بهبود صحت تشخيصي بافت هدف نسبت به بافت هاي نرمال مورد توجه قرار گرفته است. كنتراست زاهاي تجويزي در حين انجام شبيه سازي سي تي به علت افزايش موقت در عدد سي تي و چگالي الكتروني مي تواند بر محاسبات پرتويي و منحني هاي توزيع دوز در طراحي درمان راديوتراپي مؤثر باشد. بنابراين، پژوهش كنوني با هدف تعيين تأثير كنتراست زاهاي تجويزي بر منحني هاي توزيع دوز طراحي و اجرا شد. روش بررسي: پژوهش كنوني از نوع كارآزمايي باليني بود كه از تير ۱۳۹۴ تا شهريور ۱۳۹۵ در بيمارستان امام رضا (ع) شهر كرمانشاه انجام شد. ۱۰ بيمار مبتلا به سرطان هاي فيلد لگن، به روش نمونه گيري آسان و در دسترس، وارد مطالعه شدند. هر بيمار با پوزيشن و مختصات مشابه پيش و پس از تجويز ماده كنتراست زا، تحت سي تي اسكن قرار گرفت. تصاوير سي تي، به نرم افزار طراحي درمان ISOgray reg; (DOSIsoft reg;, Cachan, France) منتقل شد. تمام مراحل طراحي درمان روي تصاوير سي تي بدون كنتراست انجام شد و به دنبال آن بر تصاوير سي تي با كنتراست كپي گرديد. محاسبات كمي در طراحي درمان از جمله اختلاف در چگالي الكتروني ( ρe) پيش و پس از تجويز ماده كنتراست زا انجام شد. يافته ها: پروستات (۱/۲۷%)، مثانه (۰/۶۲ تا ۰/۷۹%) و ركتوم (۰/۴۳ تا ۰/۵۶%) بيشترين تغييرات را در ميانگين افزايش rho;e نشان دادند، با اين وجود، منحني هاي توزيع دوز پيش و پس از تجويز كنتراست در انرژي فوتوني MV ۱۸ اختلاف معناداري را نشان نداد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش نشان داد كه اختلاف آماري معنادار در طراحي پرتودرماني فيلد لگني پيش و پس از تجويز مواد كنتراست براي اهداف و اندام هاي در معرض خطر وجود ندارد.