بررسي تأثير آموزش برنامه‌ريزي عصبي-كلامي بر سلامت روان پرستاران بخش‌هاي ويژه شهر اروميه

پيش زمينه و هدف: سلامت پرستاران ازجمله سلامت روان پرستاران به عنوان ارائه دهندگان خدمات مراقبتي از بيماران در كيفيت خدمات آنان بر بيماران تأثيرگذار است. اين تحقيق به منظور تعيين تأثير آموزش برنامه ريزي عصبي-كلامي بر سلامت روان پرستاران انجام يافته است. مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نيمه تجربي (طرح پيش آزمون پس آزمون) با گروه كنترل ميباشد. نمونه هاي اين مطالعه، 60 نفر از پرستاران بخشهاي ويژه است كه به روش سرشماري انتخاب و به روش تصادفي به دو گروه مداخله و كنترل تخصيص داده شدند. جهت سنجش سلامت روان از پرسشنامه سلامت عمومي 28 سؤالي گلدبرگ استفاده شد. گروه مداخله به تعداد هشت جلسه سه ساعتي تحت آموزش برنامه ريزي عصبي كلامي قرار گرفتند. نتايج با استفاده از آزمون تي گروههاي مستقل مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه پيش از اجراي مداخله بين ميانگين نمرات سلامت روان پرستاران و حيطه هاي آن تفاوت معني داري وجود نداشت. بعد از آموزش برنامه ريزي عصبي-كلامي، ميانگين نمره كلي سلامت روان، علائم جسماني سازي، اضطراب، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي شديد در پرستاران گروه مداخله به شكل معنيداري نسبت به گروه كنترل بهبود يافته است ( P 0/05). نتيجه گيري: آموزش و يادگيري برنامه ريزي عصبي كلامي بر سلامت روان پرستاران و بر كليه مؤلفه هاي آن، تأثير مثبت داشت. لذا پيشنهاد ميگردد كه آموزش ان.آل.پي به عنوان دوره هاي آموزشي مصوب جهت ارتقاي سلامت روان كليه پرستاران اجرا گردد.