اثر عصاره هيدروالكلي برگ گردو با شناي اجباري بر ميزان سرمي قند، انسولين و فاكتورهاي كبدي در موش هاي صحرايي نر بالغ ديابتي شده

سابقه و هدف: ديابت در نتيجه كاهش ترشح و يا مقاومت به انسولين ايجاد ميشود. با توجه به نقش استرسهاي مختلف در بروز اين بيماري و اثرات جانبي داروهاي شيميايي اين مطالعه با هدف بررسي اثر عصاره برگ گردو بر ميزان انسولين، قند، آلبومين و آنزيمهاي AST، ALT وALP درموشهاي صحرايي ديابتي و ديابتي همراه با شنا انجام گرديد. مواد و روش ها: اين مطالعه تجربي بر روي50 سرموش صحرايي نر بالغ كه به 5 گروه، كنترل، ديابتي، ديابتي تيمار با عصاره برگ گردو (mg/kg200)، ديابتي همراه با شناي اجباري و ديابتي همراه با شنا و عصاره برگ گردو تقسيم گرديدند، انجام گرفت. براي ديابتي كردن موشها از تزريق درون صفاقي داروي استرپتوزوسين با دوزmg/kg 60 استفاده گرديد. در پايان بعد از تجويز21روزه عصاره برگ گردو و شنا با خونگيري از حيوانات ميزان انسولين،قند، آلبومين و آنزيمهاي ALT،AST وALP اندازه گيري و مقايسه شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه ديابت با شنا با ميانگين 0/26 ±4/46 موجب كاهش معني دار انسولين در مقايسه با گروه ديابت 0/14 ±5/06 مي شود (0/01 p). ميزان آلبومين نيز با ميانگين 0/22 ±1/68 و 0/23 ±1/68 در دو گروه تفاوت داشت(0/05 p;) و در ميزان قند، ALP، ALT و AST با ميانگين 28/03 ±383/80و 79/53 ±467، 5/57 ±552/2 و 4/42 ±481/2، 8/21 ±84 و 3/83 ±88/5، 12 ±194/6و15/57 ±212/2باعث افزايش معني دار (0/001 p) نسبت به گروه كنترل شد. در حاليكه عصاره برگ گردو با ميانگين 0/63 ±8/04 و 0/02 ±2/22، باعث افزايش معني دار انسولين، آلبومين (به ترتيب 0/01 p و 0/05 p;) و در حيوانات ديابتي در ميزان قند، ALP، ALT وAST با ميانگين 17/15 ±201/8، 22/25 ±401/2، 2/48 ±59/4 و 8/88 ±130/6 باعث كاهش معني دار (0/001 p) گرديد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه عصاره برگ گردو مي تواند باعث افزايش گلوكز، آنزيمهاي ALP،ALT وAST وكاهش آلبومين در خون را كه توسط شنا و ديابت ايجاد شده، اصلاح نمايد