خشونت در مدرسه: نقش توانايي همدلي، مهارت‌هاي ارتباطي و حل تعارض در كاهش رفتارهاي خشونت‌آميز نوجوانان

هدف اين پژوهش با هدف بررسي نقش توانايي همدلي، مهارت هاي ارتباطي و حل تعارض در كاهش رفتارهاي خشونت آميز نوجوانان انجام شده است. مواد و روش ها طرح پژوهشي استفاده شده در اين مطالعه از نوع آزمايشي به شيوه پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري شامل تمام دانش آموزان پسر دوره متوسطه استان هاي تهران و همدان بودند. براي انتخاب نمونه در مرحله اول از روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي و در مرحله دوم، از روش جايگزيني تصادفي سود برده شد. همچنين به منظور افزايش ضريب اطمينان از نظر كنترل افت آزمودني ها، براي هر گروه ۲۰ نفر در نظر گرفته شد و به شيوه جايگزيني تصادفي افراد در چهار گروه ۲۰نفري قرار گرفتند. ابتدا پرسش نامه خشونت بين فردي بين دانش آموزان مدارس انتخاب شده در استان هاي تهران و همدان توزيع شد. سپس، ۸۰ نفر (هر استان ۴۰ نفر) از آن ها كه نمره شان بالاتر از خط برش قرار داشت انتخاب و به صورت تصادفي در گروه هاي آزمايش (گروه آزمايش ۱ و ۲) و گواه (گروه ۱ و ۲) قرار داده شدند. برنامه آموزش مهارت هاي اجتماعي در قالب يك دور ه ۱۰ جلسه اي (جلسات گروهي ۹۰دقيقه اي) اجرا شد. ابزارهاي اندازه گيري علاوه بر پرسش نامه خشونت بين فردي، شامل پرسش نامه هوش بهر هيجاني بار اون، مقياس كنترل عواطف و نسخه دوم مقياس شيوه مقابله با تعارض »رحيم « بودند. براي تحليل داده ها از روش هاي آماري تحليل MANCOVA سود برده شد. يافته ها نتايج پژوهش نشان داد آموزش مهارت هاي اجتماعي در ارتقاي مهارت همدلي، ارتباط مؤثر و حل تعارض دانش آموزان مقطع متوسطه مؤثر بوده است. همچنين نتايج بيانگر آن است كه آموزش مهارت هاي اجتماعي در كاهش گرايش رفتارهاي خشونت آميز (خشونت كلامي و عملي) تأثيرگذار است. نتيجه گيري بنابراين مي توان گفت كه آموزش مهارت هاي اجتماعي مؤثر هستند.