بررسي عوامل باليني مرتبط با شيوع تنگي مجدد عروق در بيماران تحت آنژيوپلاستي با استفاده از رگرسيون لوجستيك

مقدمه: تنگي مجدد آنژيوپلاستي عروق كرونر از مهمترين نگراني هاي متخصصين قلب و عروق است كه مي تواند پيامدهايي چون جراحي باي پس، انفاركتوس ميوكارد و يا مرگ را به دنبال داشته باشد. اين مطالعه با هدف تعيين عوامل باليني مرتبط با شيوع تنگي مجدد عروق در بيماران تحت آنژيوپلاستي بر روي بيماران شهر زنجان انجام شده است. مواد و روش ها: در اين مطالعه مجموعه موارد، كليه 981 بيماري كه طي فروردين 1388 تا انتهاي خرداد 1390 جهت آنژيوپلاستي به بيمارستان آيت اله موسوي زنجان مراجعه كرده بودند از نظر وقوع تنگي مجدد عروق پيگيري شدند. بر اساس پرونده بيمار، اطلاعات جمعيت شناختي و سوابق باليني بيمار اخذ گرديد و در فرم جمع آوري اطلاعات بيماران تحت آنژيوپلاستي Data Gathering form of Patients Undergone Angioplasty وارد شد. روايي آن به شيوه روايي محتوا و پايايي آن بر اساس آزمون توافق كاپا تاييد شد. از نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 استفاده گرديد. يافته ها: شيوع تنگي مجدد عروق پس از آنژيوپلاستي 43 درصد بوده است. بر اساس مدل رگرسيون لوجستيك، نسبت شانس تنگي مجدد عروق در افراد مصرف كننده دخانيات حدود 87 درصد، در افراد داراي سابقه آنژين ناپايدار 71 درصد و در افراد داراي سابقه انفاركتوس ميوكارد 76 درصد بيشتر از ساير افراد بوده است (P 0/05). نتيجه گيري: در اين مطالعه عوامل موثر بر شيوع تنگي مجدد عروق، مصرف دخانيات، سابقه آنژين ناپايدار، نارسايي مزمن كليوي و انفاركتوس ميوكارد تشخيص داده شد؛ لذا پيشگيري از وقوع اين عوامل خطرزا و نيز پيگيري هاي دوره اي در اين افراد در معرض خطر بطور جدي توصيه مي گردد.