سنخ‌شناسيِ الگوهاي آموزشِ جامعه‌شناسي بر اساسِ تجربۀ زيستۀ ذينفعانِ دانشگاهي (موردِ مطالعه: اساتيد و دانشجويانِ دانشگاه‌ها و مؤسساتِ آموزشِ عالي حضوري و دولتي شهرِ تهران)

(Typology of Sociology Teaching Patterns (Case Study: Lived Experiences of Professors and Students of Tehran's State Universitiesand Higher Education Institutes

هدف از اين تحقيق شناختِ الگوهاي آموزشِ جامعه‌شناسي است. روشِ تحقيق، كيفي و جامعۀ مورد مطالعه دانشگاه‌ها و مؤسساتِ آموزش عالي حضوري و دولتي شهر تهران است. يافته‌ها با استفاده از نمونه‌گيريِ هدفمند و نظري از طريقِ مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با 31 نفر از دانشجويانِ دورۀ دكتري و استادانِ جامعه‌شناسي جمع‌آوري شده‌اند. نتايج حكايت از تمايزِ ميان الگوهايِ آموزشِ جامعه‌شناسي در جامعۀ مورد مطالعه دارد و راهبردها و كنش‌هايِ كنشگرانِ حوزه جامعه‌شناسي را در كلاسِ درس و محيطِ آموزشي در پنج الگو تفكيك و صورت‌بندي مي‌كند كه عبارتند از؛ 1) كلاسيك، 2) انتقادي، 3) كاربردي، 4)اجتماعي، 5) وظيفه‌اي-رفتاري. همچنين يافته‌ها نشان داد كه يك الگويِ مبهمِ تركيبي و اقتضائيِ در راه نيز در حال شكل‌گيري است كه هنوز ظهورِ كامل و استقرار نيافته است.

The aim of this qualitative research was to identify the sociology teaching patterns and the statistical population of this study was state universities and higher education institutes in Tehran. We collected data by using purposive and theoretical methods and doing semi-structured interviews with 31 sociology Ph.D. students and professors. The research findings revealed that actors in sociology in the population of interest use five different patterns of sociology teaching in the classrooms and educational environment which are as follows: classical, critical, practical, social, and behavioral. The findings also demonstrate that a mixed and ambiguous pattern is being formed.