همبستگي سرمايه فرهنگي با نگرش خود توسعه‌اي (مورد مطالعه: شبكه بهداشت و درمان شهرستان دره شهر)

مقدمه: سرمايه هاي فرهنگي نيروي انساني از مهمترين سرمايه هاي سازمان است. هدف پژوهش حاضر تعيين همبستگي سرمايه فرهنگي با نگرش خود توسعه اي كاركنان شبكه بهداشت و درمان شهرستان دره شهر بود. روش كار: در پژوهش توصيفي همبستگي حاضر، جامعه پژوهش شامل كارمندان شبكه بهداشت و درمان دره شهر به تعداد 350 نفر بود. تعداد نمونه با استفاده از جدول مورگان 184 نفر بصورت تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه سرمايه فرهنگي (Cultural Capital Questionnaire) و پرسشنامه نگرش به خود توسعه اي (Attitude toward SelfDevelopment) استفاده شد. تحليل داده ها با نرم افزار اس پي اس اس نسخه 21 انجام شد. يافته ها: نتايج نشان داد، بين سرمايه فرهنگي با نگرش خود توسعه اي با ضريب همبستگي (α=0/01 ، r=0/462 )، بين سرمايه فرهنگي تجسم يافته با نگرش خود توسعه اي با ضريب همبستگي ( α=0/01 ، 0/268 = r) بين سرمايه فرهنگي عينيت يافته با نگرش خود توسعه اي با ضريب همبستگي ( α=0/01، 0/467 = r) وجود دارد. همچنين بين سرمايه فرهنگي نهادينه شده با نگرش خود توسعه اي با ضريب همبستگي ( α=0/01، 0/320 = r) همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد. نتيجه گيري: ارتقا سرمايه فرهنگي در سازمان باعث تقويت نگرش كاركنان جهت توسعه دانش و مهارت هايشان مي شود. پيشنهاد مي شود مديران شبكه بهداشت درمان با سازوكارهاي تقويتي در خصوص ارتقاي سرمايه فرهنگي كاركنان، زمينه هاي تقويت نگرش هاي خود توسعه اي را در آنان فراهم سازند.