رهيافت‌هاي مقابله با كاهش كيفيت گل‌هاي شاخه بريده بر اثر پيري

با وجود اينكه گل هاي شاخه بريده ارزش اقتصادي زيادي دارند، داراي قابليت فسادپذيري بالايي هستند و معمولا عمر بسيار كوتاهي دارند. از اين رو هر گونه تلاش براي طولاني كردن ماندگاري آنها با كنترل پيري با استفاده از دست ورزي هاي ژنتيكي و يا اعمال تيمارهاي شيميايي، مي تواند در كاهش ضايعات پس از برداشت آنها موثر باشد. در طي فرايند پيري، ميزان فتوسنتز كاهش و ميزان تنفس افزايش مي يابد. همچنين فعاليت آنزيم هاي هيدروليزكننده نظير پروتئازها افزايش مي يابد. تخريب درشت مولكول هاي زيستي نظير پروتئين ها، نوكلئيك اسيدها و ليپيدها نيز در طي فرايند پيري اتفاق مي افتد. در بين تمامي عوامل تاثيرگذار بر فرايند پيري، تنظيم كننده هاي رشد گياهي و عوامل محيطي نقش مهمي را ايفا مي كنند. اتيلن به عنوان هورمون پيري در گياهان شناخته شده است، درحالي كه سيتوكنين ها فرايند پيري را در بسياري از گونه هاي گياهي به تعويق مي اندازند. كاربرد بازدارنده هاي بيوسنتز اتيلن مانند آمينو اوكسي استيك اسيد و يا بازدارنده هاي فعاليت آن مانند تيوسولفات نقره و 1متيل سيكلو پروپن طول عمر پس از برداشت گياهان حساس به اتيلن را افزايش مي دهد. خاموش نمودن ژن هاي مسير بيوسنتز اتيلن از طريق روش هاي مهندسي ژنتيك نيز مي تواند باعث افزايش ماندگاري گل هاي شاخه بريده شود. عوامل محيطي مختلفي نظير دما، نور و رطوبت نسبي بر فرايند پيري تاثيرگذار مي باشند كه در اين بين، دما مهم ترين عامل محسوب مي شود. در دماي پايين فعاليت هاي متابوليكي، شدت تنفس، مصرف كربوهيدرات ها و ساير مواد ذخيره اي در بافت گياه كاهش مي يابد. گل ها اتيلن كمتري توليد كرده و حساسيت به حضور اتيلن در اتمسفر محيط كاهش مي يابد. همچنين از دست دادن آب بافت، رشد و گسترش ميكرواورگانيسم ها با سرعت كمتري اتفاق مي افتد. لذا توصيه مي شود انبارداري و حمل و نقل محصولات زينتي در حداقل دماي ممكن صورت گيرد.