مدل يابي مديريت سكوت سازماني در سازمان تامين اجتماعي

در سال هاي اخير با وجود تحولاتي كه در بخش دولتي رخ داده، همچنان بهره وري پايين سازمان هاي دولتي دغدغه اصلي خط مشي گذاران كشور است. سكوت و دلسردي كاركنان نسبت به سرنوشت و برنامه هاي سازمان و عدم درك و تفاهم مؤثر بين كاركنان و مديريت، زنگ خطري براي كاهش عملكرد سازماني است كه در سطح كلان تر به جامعه آسيب مي رساند. اين تحقيق به دنبال مدل يابي براي پوشش ابعاد پديده سكوت سازماني است. مديريت سكوت سازماني بخشي مهم از مديريت رفتار سازماني است كه براثربخشي تصميم گيري سازماني تاثير مستقيم دارد. در پژوهش حاضر با روش پيمايشي و با تكيه بر مدل سازي معادلات ساختاري، داده ها با كمك پرسشنامه اي محقق ساخته از نمونه اي شامل354 نفر از مردان و زنان شاغل در ستاد مركزي سازمان تامين اجتماعي گردآوري شد. پرسشنامه مزبور براساس نظريه هاي موجود و با بررسي تحليل عاملي اكتشافي در 174 گويه طراحي گرديد. از طريق تحليل عاملي تاييدي، مولفه هاي پرسشنامه مورد تاييد قرار گرفت و سپس مدل نهايي با تاييد مولفه ها و زير مولفه هاي آن ها تعيين شد. مدل نهايي، راهي براي فهم سكوت سازماني پيشنهاد داده و به مديران و سياست گذاران كمك مي كند اين پديده را در سازمان كاهش داده و روح كار و تلاش را در كاركنان ايجاد نمايند. مديران مي توانند براي برچيدن سكوت در سازمان ها از اين نظريه مدد جويند. اين نظريه به نظريه پردازان سازمان كمك مي كند تا به فرضيه هايي قابل آزمون در تحقيقاتي جامع تر دست يابند.