بررسي اختلالات شخصيت و نشانگان باليني در افراد اقدام كننده به پرخاشگري در مكان هاي عمومي شهر سنندج

مقدمه: از آن جا كه خشم و خشونت از مشكلات عمده سلامت عمومي و اجتماعي ميباشد و هزينه هاي اجتماعي و اقتصادي رفتارهاي پرخاشگرانه زياد و قابل توجه است، جهت تدوين برنامه هاي پيشگيري از پرخاشگري بويژه پرخاشگري در مكان هاي عمومي، بررسي ميزان و عوامل مؤثر بر آن روري ميباشد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسي اختلالات شخصيت و نشانگان باليني در افراد اقدام كننده به پرخاشگري در مكان هاي عمومي شهر سنندج انجام شده است. روش: مطالعه از نوع توصيفي و جامعه پژوهش شامل كليه افراد اقدام كننده به پرخاشگري در مكان هاي عمومي شهر سنندج بودند كه توسط كلانتري ها بازداشت شده بودند و تعداد 102 نفر (87 مرد و 15 زن) با استفاده از نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه خودساخته ويژگي هاي جمعيت شناختي و پرسشنامه چند محوري باليني ميلون (MCMI-III) جمع آوري شدند و با استفاده از نرم افزار SPSS و روش آماري واريانس چند متغيره (مانوا) تحليل شدند. يافته ها نشان داد كه بيشترين اختلالات شخصيت در افراد اقدام كننده به پرخاشگري در مكان هاي عمومي بترتيب نمايشي، خودشيفته، افسرده و كمترين بترتيب وابسته، اسكيزوتايپال، اجتنابي و منفعل پرخاشگر بود. بيشترين نشانگان باليني بترتيب افسرده خويي، اختلال فكر، افسردگي اساسي و كمترين بترتيب اختلال هذياني و اختلال استرس پس از سانحه بود. تفاوت دو گروه اقدام كننده به پرخاشگري و غير اقدام كننده در تمام اختلالات شخصيت بجز منفعل پرخاشگر و وسواسيجبري و در تمام نشانگان باليني بجز اختلال استرس پس از سانحه و شبه جسماني معنادار بود (p 0/05). نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق مي تواند در شناسايي برخي عوامل دخيل بر پرخاشگري در مكان هاي عمومي به عنوان يك معضل اجتماعي كمك كننده باشد.